صفحه ۴۶۹

"قادة" جمع "قائد" به معنای رهبر است. البته در این عبارت، رهبران الهی و رهبران حق منظور می‎باشند.

حضرت امیر(ع) می‎فرمایند: دست های شما پس از رحلت پیامبر(ص) باز است و هر کاری که خواستید انجام می‎دهید؛ در مقابل، دست های کسانی که رهبران به حق هستند از شما بازداشته شده و نمی توانند کاری انجام دهند. یزید و امثال او که رهبر حق نبودند، بلکه امیرالمؤمنین و امام حسن و امام حسین (ع) رهبران حق بودند و از طرف پیامبراکرم (ص) معین شده بودند. در صورتی که پس از پیامبر(ص) شرایط برعکس شد و رهبران ناحق مسلط شدند و عترت پیامبر که رهبران به حق جامعه اسلامی بودند نتوانستند کاری انجام دهند.

همچنین شمشیرهای شما زمامداران غاصب مسلط است و شمشیرهای رهبران واقعی قبض و گرفته شده و قدرت برخورد با شما را ندارند. چه در زمان خانه نشینی امیرالمؤمنین (ع) و چه در زمان امام حسن و امام حسین (ع) که بنی امیه حاکم بودند و نیز سایر امامان (ع)، آنان در برابر حاکمان زمان خود قدرت نداشتند؛ و در تمام این مدت دشمنان اهل بیت (ع) و غاصبان حکومت با شمشیر و قدرت خود، ائمه (ع) را خانه نشین کردند.

این عبارت اشاره به ظلم هایی است که در این مدت نسبت به امامان (ع) - که رهبران حقیقی جامعه بودند - روا داشته شد. خلاصه آنها دستشان بسته بود و شمشیر شما علیه آنها بود و بر آنان مسلط بودید.

خونخواهی و حق طلبی

"ألا ان لکل دم ثائرا، و لکل حق طالبا"

( هان ! که همانا برای هر خونی انتقام گیرنده ای، و برای هر حقی خواهانی است.)

"ثائر" به معنای کسی است که انتقام خون را می‎گیرد.

ناوبری کتاب