آیت‌الله منتظری

حضرت در این فرمایش - همان طور که عرض کردیم - می‎خواهد بفرماید: در زمان پیامبر(ص) بیت المال در کنترل بود و شما نمی توانستید از آن سوءاستفاده کنید؛ اما پس از رحلت پیامبراکرم (ص) و به لحاظ این که خلافت و حکومت اسلامی حق امیرالمؤمنین (ع) بود ولی او را از حق خود محروم کردند، گویا حکومت و ریاست و بیت المال در اختیار افرادی قرار گرفت که صاحب آن نبودند. بنابراین مانند مال بی صاحب یا شتری شد که افسارش رهاست و صاحبی ندارد. در این صورت تنگ شتر یا خوب بسته نمی شود و یا پس از مدتی استحکام آن از بین می‎رود و افسار آن هم رها و در حال حرکت و اضطراب و جولان می‎باشد و کسی نیست آن را کنترل کند.

می‎فرماید: شما از دنیا بهره مند نگشتید مگر پس از آن که مصادف با آن شدید درحالی که افسار آن رهاست و تنگ آن اضطراب دارد و بار و هودج آن محکم نیست.

آثار سوء دنیاطلبی

"قد صار حرامها عند أقوام بمنزلة السدر المخضود، و حلالها بعیدا غیر موجود"

( حرام دنیا نزد گروههایی به منزله سدر خار بریده، و حلال آن از دسترس دور و ناموجود گردیده است.) "سدر" گیاهی است که درخت آن تیغ دارد و اگر بخواهند از آن استفاده کنند باید ابتدا تیغ های آن را گرفته و بعد به مصرف خوردن برسانند. "سدر مخضود" هم یعنی همان سدری که تیغ های آن گرفته شده باشد و راحت بشود آن را خورد.

حضرت در اینجا مالهای حرام را تشبیه به سدر کرده اند که تیغ دارد ولی اگر تیغ های آن گرفته شود به راحتی می‎توان آن را خورد. امیرالمؤمنین (ع) مالهای کنترل نشده و حرامی را که از بیت المال پس از رحلت پیامبر به دست افراد می‎رسید مانند سدری می‎دانند که تیغ های آن گرفته شده و به راحتی خورده می‎شود. در حقیقت حرام در نزد بعضی افراد مانند شیر مادر است که راحت آن را می‎خورند. از طرف دیگر مال کاملا حلال نیز بسیار اندک است و در دسترس افراد نیست. گذشته