"جاهلیت او را با آلودگی های خود آلوده نکرده بود." آن وقت در میان انسانهای پاک، پیامبر(ص) از همه پاکتر بود.
البته خود پیامبراکرم (ص) معصوم بود و اجدادشان معصوم نبودند ولی به هر حال موحد به شمار میآمدند. این است که حضرت علی (ع) میفرماید: پیامبراکرم (ص) از نظر طبیعت و ساختمان وجودی و اخلاق از همه مردم پاکتر بود.
"و أجود المستمطرین دیمة": و از ابرهایی که از آنها طلب باران میشود بخشنده تر بود. این فرمایش در حقیقت تشبیه است. به لحاظ این که باران برای مردم سودمند است، مردم هم که از پیامبراکرم (ص) احیانا انتظار کمک و هدایت داشتند از ایشان بهره مند میشدند.
اگر "أجود المستمطرین" باشد یعنی: بهترین و بخشنده ترین ابرهایی که از آنها طلب باران میشود؛ و اگر "أمطر المستمطرین" بخوانیم یعنی: باران زاترین ابرهایی که از آنها باران طلب میشود.
دنیاطلبی مردم پس از پیامبر(ص)
"فما احلولت لکم الدنیا فی لذتها، و لا تمکنتم من رضاع أخلافها، الا من بعد ما صادفتموها جائلا خطامها"
( پس لذت دنیا به کام شما شیرین نشد، و به نوشیدن شیر از پستانهای آن توانا نشدید، مگر بعد از آن که با دنیا برخورد کردید در حالی که افسار آن رها و جنبان بود.)
"أخلاف" جمع "خلف" است که به سر پستان گفته میشود که از آن شیر میخورند. "جائل" از ماده جولان است؛ و "خطام" به افسار شتر گفته میشود.
عبارتهای نسخه ها در اینجا فرق میکند. نوعا نسخه های نهج البلاغه "الا من بعد ما صادفتموها" دارد؛ ولی عبارت ابن أبی الحدید به این صورت است: "الا من بعده