آیت‌الله منتظری

پیامبراکرم (ص) الگو بگیرند و فقط مردم را از عقاب الهی نترسانند بلکه در کنار آن به مردم بشارت هم بدهند.

نقل می‎کنند که یک آقایی مدتها کار خلاف می‎کرد. یک روز با خود گفت: برویم در مسجد و یک مقدار کارهای خود را اصلاح کنیم. اتفاقا به امام جماعت مسجد خبر می‎دهند که فلان شخص که اهل کارهای خلاف می‎باشد امروز به مسجد آمده است. امام جماعت در سخنرانی خود شروع به خواندن آیات عذاب و روایاتی کرد که برای مجازات و عذاب در مورد هر گناه آمده است، و اصلا از آیات رحمت و مغفرت خدا هیچ نگفت. در نتیجه فردی که با امید و رغبت آمده بود و می‎خواست از کارهای خلاف خود توبه کند، برعکس از رفتن به مسجد توبه کرد و گفت معلوم می‎شود که ما حسابمان پاک است و راهی به رحمت خدا و بهشت نداریم !

بنابراین لازم است کسانی که به منبر می‎روند از آیات بشارت هم بخوانند؛ برای این که پیامبراکرم (ص) هم بشیر است و هم نذیر. و ابتدا صفت بشیر بودن پیامبر در اینجا ذکر شده است. البته پیامبر نذیر هم می‎باشد و باید آیات ترس و عقاب هم خوانده شود؛ ولی اگر تنها آیات عذاب و جهنم برای مردم بیان گردد، بسیاری از آنها ناامید می‎شوند و می‎گویند ما که جهنمی هستیم پس به دنبال کار خود برویم.

پیامبر در خردسالی و کهن سالی

"خیر البریة طفلا، و أنجبها کهلا، و أطهر المطهرین شیمة ، و أجود [ و أمطر] المستمطرین دیمة"

( بهترین خلق در خردسالی، و نجیب ترین آنها در کهن سالی، و پاکترین پاکان از نظر سرشت و طبیعت، و بخشنده ترین ابرهایی که از آنها طلب باران می‎شود از نظر دوام.)

"بریة" در اصل "بریئة" بوده است؛ همزه با یاء که جمع می‎شود همزه قلب به یاء می‎گردد. "بری" بر وزن فعیل به معنای مفعول مانند "قتیل" به معنای "مقتول" است. "برأه" یعنی "خلقه". "براء النسمة" یعنی "خلق النسمة". بنابراین "خیر البریة" یعنی: "خیر المخلوقین".