آیت‌الله منتظری

چنان که در جلسه گذشته توضیح دادیم "منجاة" یا مصدر میمی به معنای نجات و یا اسم مکان به معنای محل نجات است. "محل" نیز به معنای محل حلول و جایی است که انسان وارد می‎شود؛ "محلة" که گفته می‎شود به همین معناست. "رحا" به معنای سنگ آسیا، و کنایه از اقتصاد مردم است؛ برای این که آسیا وسیله آرد درست کردن و در نتیجه وسیله تهیه نان مردم به شمار می‎آید. "قناة" به معنای سرنیزه، و کنایه از قدرت می‎باشد.

امیرالمؤمنین (ع) می‎فرماید: پیامبراکرم (ص) در زمانی که نه کتابی و نه وحیی بود مبعوث به رسالت شد و تمام نیروی خود را صرف می‎کرد تا مردم را از کفر و شرک و گمراهی نجات دهد. تا این که محل نجات یا راه نجات مردم را به آنان نشان داد و آنان را در جایی که باید برسند و در آن قرار گیرند جای داد. به این معنا که دین حق، قرآن و احکام و موازین اسلامی را به آنان نشان داد و از همه مهمتر آنها را در جایگاه توحید جای داد و موحد کرد.

"فاستدارت رحاهم": پس به وسیله زحمات پیامبر و اصحابش که کمک او بودند سنگ آسیای مردم به چرخش افتاد و وضع اقتصادی آنان بهتر شد. برای این که هر گاه سنگ آسیا خوب بچرخد، وضع اقتصاد مردم بهتر می‎شود. زیرا در اقتصاد نان مردم از همه چیز مهمتر است و نان هم از راه آسیا و گردش سنگ آن به دست می‎آمد. احتمال هم دارد که "فاستدارت رحاهم" تشبیه باشد و مقصود این باشد که جهات دینی مردم منظم شد و مردم به احکام و موازین اسلام آشنا شدند و آنچه موجب حیات است برایشان پیدا شد. سنگ آسیا نان مردم را درست می‎کند، پیغمبر(ص) هم جهات دینی مردم را درست کرد.

"واستقامت قناتهم": و از طرف دیگر نیزه شان نیز مستقیم شد و به عبارت دیگر قدرتمند شدند. همان طور که عرض کردیم نیزه سنبل قدرت بوده است. بنابراین مستقیم شدن نیزه کنایه از قدرت آنان است.