آیت‌الله منتظری

"خطبه 104 - قسمت دوم"

"حتی أراهم منجاتهم، و بواءهم محلتهم، فاستدارت رحاهم، واستقامت قناتهم. وایم الله لقد کنت [ من ] فی ساقتها، حتی تولت بحذافیرها، و استوسقت فی قیادها؛ ما ضعفت، و لا جبنت، و لا خنت، و لا وهنت. وایم الله لا بقرن الباطل حتی أخرج الحق من خاصرته."

خطبه صد و چهار نهج البلاغه را می‎خواندیم که مضمون آن در خطبه سی و سوم آمده بود و در جلد دوم شرح نهج البلاغه ما چاپ شده است. حضرت علی (ع) در این خطبه فرمودند که خداوند حضرت محمد(ص) را در زمانی به رسالت مبعوث فرمود که هیچ یک از عرب ها کتاب دینی نمی خواندند و مدعی وحی و نبوت نبودند؛ و در آن شرایط پیامبر به کمک همراهان خود با دشمنان به جنگ پرداخت و مردم را به محل نجاتشان سوق داد و نسبت به کسانی که از راه هدایت بازمانده بودند وقت و نیروی بیشتری صرف کرد.

حضرت در ادامه خطبه می‎فرماید:

ادامه سخن از هدایت های پیامبر(ص)

"حتی أراهم منجاتهم، و بواءهم محلتهم، فاستدارت رحاهم، واستقامت قناتهم" ( تا به آنان راه نجاتشان را نشان، و در جایگاهشان جای داد؛ پس آسیای آنها به گردش افتاد، و نیزه شان مستقیم شد.)