در حقیقت چراغهای هدایت، همین افرادی هستند که مال و مقام و شهرت دنیا را رها کردند و گوشه گیر و منزوی شدند.
البته همان طور که عرض کردم هدایت این افراد نسبت به مردم عمومی نیست بلکه جنبه خصوصی دارد. زیرا اگر کسی خود را در معرض عموم مردم و اجتماع قرار دهد انتظارات از او زیاد میشود، اما هدایت اگر جنبه خصوصی داشت هدایت کننده، افراد مستعد و آماده را هدایت میکند. افراد بااستعداد و قابل هم او را بتدریج میشناسند و با او رابطه پیدا میکنند. مانند ائمه معصومین (ع) که قدرت سیاسی نداشتند و ظاهرا در اجتماع کاره ای نبودند و بسیاری از افرادی که میخواستند از آنان استفاده کنند میترسیدند، ولی بالاخره حق کار خود را میکند و کسانی که واقعا به دنبال حق و حقیقت بودند گاهی به نام خیار فروشی و امثال آن به منزل امام صادق (ع) میرفتند و مسائل و مشکلات اعتقادی و فقهی خود را سؤال میکردند.بحارالانوار، ج 47، ص 171، حدیث 16 به نقل از خرائج، ص 234.
دو ویژگی دیگر آنان
"لیسوا بالمساییح ، و لا المذاییع البذر"
( آنان سخن چین نیستند، و اسرار و عیوب مردم را افشا نمی کنند.)
"مساییح" جمع "مسیاح" و به معنای کسی است که سخن چینی و دو به هم زنی میکند. و "مذاییع" جمع "مذیاع" است و به کسانی گفته میشود که اسرار مردم را فاش کرده و به اصطلاح افشاگری میکنند. "بذر" هم جمع "بذور" و "بذیر" میباشد؛ "بذیر" به معنای کسی است که میخواهد بدیها را در جامعه منتشر کند، و تقریبا تأکید همان "مذاییع" میباشد. اما مرحوم سید رضی گفته "بذر" جمع "بذور" و به معنای فرد