صفحه ۴۲۵

در حقیقت چراغهای هدایت، همین افرادی هستند که مال و مقام و شهرت دنیا را رها کردند و گوشه گیر و منزوی شدند.

البته همان طور که عرض کردم هدایت این افراد نسبت به مردم عمومی نیست بلکه جنبه خصوصی دارد. زیرا اگر کسی خود را در معرض عموم مردم و اجتماع قرار دهد انتظارات از او زیاد می‎شود، اما هدایت اگر جنبه خصوصی داشت هدایت کننده، افراد مستعد و آماده را هدایت می‎کند. افراد بااستعداد و قابل هم او را بتدریج می‎شناسند و با او رابطه پیدا می‎کنند. مانند ائمه معصومین (ع) که قدرت سیاسی نداشتند و ظاهرا در اجتماع کاره ای نبودند و بسیاری از افرادی که می‎خواستند از آنان استفاده کنند می‎ترسیدند، ولی بالاخره حق کار خود را می‎کند و کسانی که واقعا به دنبال حق و حقیقت بودند گاهی به نام خیار فروشی و امثال آن به منزل امام صادق (ع) می‎رفتند و مسائل و مشکلات اعتقادی و فقهی خود را سؤال می‎کردند.بحارالانوار، ج 47، ص 171، حدیث 16 به نقل از خرائج، ص 234.

دو ویژگی دیگر آنان

"لیسوا بالمساییح ، و لا المذاییع البذر"

( آنان سخن چین نیستند، و اسرار و عیوب مردم را افشا نمی کنند.)

"مساییح" جمع "مسیاح" و به معنای کسی است که سخن چینی و دو به هم زنی می‎کند. و "مذاییع" جمع "مذیاع" است و به کسانی گفته می‎شود که اسرار مردم را فاش کرده و به اصطلاح افشاگری می‎کنند. "بذر" هم جمع "بذور" و "بذیر" می‎باشد؛ "بذیر" به معنای کسی است که می‎خواهد بدیها را در جامعه منتشر کند، و تقریبا تأکید همان "مذاییع" می‎باشد. اما مرحوم سید رضی گفته "بذر" جمع "بذور" و به معنای فرد

ناوبری کتاب