آیت‌الله منتظری

"حرث" به معنای کشت و زراعت است. کشاورزی که کشت و زراعت می‎کند در حقیقت می‎خواهد نتیجه بگیرد. مثلا هنگامی که گندم می‎کارد می‎خواهد گندم بیشتری برداشت کند. به همین جهت هر یک از اعمال ما را می‎توان نوعی کشت و زراعت دانست که نتایجی در بردارد. هر عملی که شما انجام می‎دهید مانند بذری است که به دنبال خود نتیجه دارد، و همان طور که بذر خوب نتیجه خوب و بذر بد نتیجه بد دارد کارهای خوبی هم که شما انجام می‎دهید نتیجه خوب خواهد داشت و کارهای بد شما نیز نتایج بد و نامطلوبی برجای خواهد گذاشت.

با توجه به نکته فوق حضرت می‎فرماید: کسی که خداوند او را به خود واگذار کرده است عاشق و دوستدار دنیاست و بنابراین اگر به او پیشنهاد کارهای دنیوی شود اقدام می‎کند ولی اگر دعوت به کشت آخرت شود یعنی دعوت به کارهایی گردد که کار خیر است و نتیجه آن را باید در آخرت بگیرد سستی و بی حالی نشان می‎دهد و اقدام نمی کند. به عنوان مثال دخترهای زیادی هستند که می‎شود آنها را با یک جهیزیه مختصر شوهر داد و یا پسرهایی را زن داد، و او می‎تواند با پول خود مشکلات آنها را حل کند ولی آمادگی کار خیر ندارد. اگر هم تصمیم به کار خیر بگیرد شیطان مانع می‎شود. این است که در انجام کارهای خیر سستی می‎کند و کسالت به خرج می‎دهد.

"کان ما عمل له واجب علیه، و کان ما ونی فیه ساقط عنه"

( گویا آنچه برای آن کار کرده بر او واجب است، و گویا آنچه در آن سستی کرده از او ساقط است.)

کسانی که دنبال دنیا و دوستدار آن می‎باشند تصور می‎کنند رفتن به سوی دنیا و جمع آوری ثروت کاری است لازم و ضروری، ولی وظایف آخرتی کارهایی هستند غیر ضروری. کارهای دنیایی خود را لازم و کارهای آخرتی را زاید می‎دانند، که اگر احیانا وقت اضافی داشتند می‎توانند آنها را انجام دهند. در صورتی که انسان باید به فکر آخرت خود باشد.