حق گرایش میدهد؛ اما اگر کسی نسبت به حق و دستورات خداوند بی اعتنا باشد خداوند او را رها و به خودش واگذار میکند، دیگر به او توفیق نمی دهد، و هنگامی که شخص توفیق نداشت شیطان او را به طرف گمراهی و فساد سوق میدهد و سقوط میکند.
میفرماید: و از جمله مبغوضترین مردان یا افراد در نزد خداوند بنده ای است که خداوند او را به خودش واگذار کرده باشد.
"جائرا عن قصد السبیل، سائرا بغیر دلیل"
( در حالی که از وسط راه منحرف، و بدون راهنما در حال حرکت است.)
"جور" به معنای انحراف و گردیدن از راه حق است، که در اینجا به وسیله "عن" متعدی شده است. "قصد السبیل" نیز به معنای راه متوسط میباشد که اصل یا وسط جاده است.
حضرت میفرماید: خداوند چنین فردی را در حالی که از راه حق منحرف است و بدون راهنما حرکت میکند به خود واگذار کرده است.
باید توجه داشت که واعظ و پند دهنده واقعی باید در دل خود انسان باشد. موعظه های دیگران در مورد انسان هنگامی مؤثر است که یک روشنایی و بصیرتی در دل خود او وجود داشته باشد. خود انسان باید یک روحیه حقجویی داشته باشد؛ و در صورتی که این روحیه حقجویی از او گرفته شده باشد موعظه و پند دیگران نیز بی اثر و بدون نتیجه خواهد بود و بنابراین انسان بدون دلیل و راهنما حرکت میکند و به مقصد هم نمی رسد.
"ان دعی الی حرث الدنیا عمل، و ان دعی الی حرث الاخرة کسل"
( اگر به سوی کشت دنیا دعوت شود کار میکند، و اگر به کشت آخرت دعوت گردد سست میشود.)