"و کان ما هو کائن من الاخرة عما قلیل لم یزل"
( و گویا آنچه از آخرت که به زودی فرا میرسد زایل و نابود نمی شود.)
"لم یزل" و "لم یزل" هر دو صحیح است.
حضرت میفرماید: اگر کسی بیدار شد و از حوادث روزگار عبرت گرفت، آنچه را که در مورد آخرت گفته اند در نزد او به گونه ای خواهد بود که گویا به زودی خواهد آمد و زوال ناپذیر است. اگر گفته شده که قیامت و حساب و کتابی در کار است و در روزی که پنجاه هزار سال طول میکشد انسان باید جواب کارهای خود را بدهد، وقتی فکر کند و عبرت بگیرد و بصیرت یابد، درمی یابد که به همین زودی ها همه آنها اتفاق خواهد افتاد و نعمت ها و عذاب های آن هم همیشگی است و زایل نمی شود. خلاصه آنچه در دنیا وجود دارد زایل و نابود میشود ولی آنچه در آخرت هست نابود شدنی نیست.
تفاوت جهنمی ها
البته کسانی که گرفتار عذاب دوزخ میشوند دو گروه هستند: یک گروه کسانی هستند که با اعتقاد به توحید و با ایمان از دنیا میروند. این افراد به خاطر گناهانی که انجام داده اند مدتی در عذاب میمانند، که مدت گرفتاری آنها بستگی به گناهشان دارد؛ ولی تا ابد در عذاب باقی نمی مانند و گرفتاری و عذاب آنها همیشگی نیست، گرچه مدت آن هم اندک نمی باشد و ممکن است چند هزار سال طول بکشد. عذاب و آتش برای این افراد مانند کوره آتش برای طلای مغشوش است که آن را خالص میکند. برای این که اگر طلایی مغشوش باشد به وسیله حرارت و آتش ناخالصی آن را میگیرند. در جهنم نیز ناخالصی های افراد گناهکار گرفته میشود و چون با ایمان و اعتقاد به توحید از دنیا رفته اند بالاخره نجات پیدا خواهند کرد.