حرفی برای گفتن نداشته باشند و هر کس که به دنبال منافع شخصی خویش است از همین حالا بداند که علی بر اساس حق و عدالت عمل خواهد کرد.
امام (ع) و اطاعت از منتخب مردم
"و ان ترکتمونی فانا کاحدکم"
( و اگر مرا رها کنید پس همسان یکی از شما خواهم بود.)
اگر مرا رها کنید و از من دست بکشید، من هم فردی میشوم مثل شما. حضرت نمی فرماید مرا رها کنید؛ مردم وظیفه شان این است که از آن حضرت اطاعت کنند و اداره امور را به ایشان بسپارند؛ امام میخواهند بفرمایند: اگر با من بیعت نکردید، آن وقت من دیگر قدرت نخواهم داشت و بالطبع وقتی که یار و یاور نداشته باشم دیگر نمی توانم کاری بکنم.
"و لعلی أسمعکم و أطوعکم لمن ولیتموه أمرکم"
( و شاید من نسبت به کسی که امرتان را به او واگذار کنید از شما شنواتر و مطیع تر باشم.)
اگر مرا رها کردید و کس دیگری را انتخاب کردید که حرفش گوش دادنی است گوش خواهم کرد. اینجا هم حضرت نمی فرماید: صددرصد گوش میدهم، بلکه میفرماید: شاید من از شما شنواتر و اطاعت کننده تر باشم؛ یعنی اگر دیدم یک آدم حسابی است و حرفش گوش دادنی است گوش میدهم و از او اطاعت خواهم کرد. ممکن است مردم یک آدم منحرف و نالایق را انتخاب کنند، حضرت در این صورت اطاعت نمی کند؛ اما اگر کسی باشد که حرفش قابل اطاعت باشد، امیرالمؤمنین (ع) میفرماید در این صورت اطاعت خواهم کرد. چون حضرت نمی خواهد نظام اسلامی مختل شود، به همین جهت در زمان ابوبکر و عمر هر چند صددرصد از آنها اطاعت نمی کرد ولی کارشکنی هم نمی کرد؛ حتی در