ولی او چنین تصور کند که خدا به دیگری بهتر از او عطایی داده است، هر آینه بزرگی را کوچک شمرده و کوچکی را بزرگ شمرده است." اگر کسی از جانب خداوند توفیق یافت تا قرآن را فرا بگیرد ولی پس از آن تصور کند دیگران که خانه و ماشین و ثروت دارند خداوند به آنها نعمت های بیشتری عطا کرده است، اشتباه میکند و معلوم میشود که او فراگیری قرآن را با همه عظمتی که دارد کوچک و حقیر به شمار آورده است؛ و از طرف دیگر مال و ثروت دنیا را که پیش خداوند چندان ارزشی ندارد بزرگ دانسته است. بنابراین کسانی که با قرآن سر و کار دارند باید این نعمت الهی را که خداوند به آنان عطا کرده قدر بدانند و تلاش نمایند تا تنها به خواندن قرآن اکتفا نکنند. آموختن قرآن برای این است که انسان بتدریج معارف و احکام آن را هم یاد بگیرد و برطبق آن عمل کند. به همین جهت انسان باید در ضمن این که خواندن قرآن را به خوبی میآموزد ترجمه و تفسیر آن را نیز تا اندازه ای که میتواند فرا بگیرد و از طرف دیگر تصمیم هم داشته باشد تا به دستورات حیاتبخش قرآن عمل کند.
در هر صورت سر و کار داشتن خواهران با قرآن، مخصوصا با توجه به گرفتاریهای زیادی که دارند و مشکلات اقتصادی و خانوادگی بسیاری که وجود دارد، قابل قدردانی و تشکر است. خداوند ان شاءالله به همه آنان اجر و درجات عالیه عنایت فرماید.
امامان معصوم: وارثان علوم پیامبر(ص)
در درس قبلی خطبه 101 نهج البلاغه را میخواندیم که در این درس آن را ادامه میدهیم. حضرت فرمودند: من مطالبی را که از پیامبر(ص) نقل میکنم درست است و اشتباه نمی باشد؛ بنابراین اخبار غیبی ای که من در ادامه نقل میکنم آنها را از پیامبر فرا گرفته ام. امام صادق (ع) نیز در این مورد میفرماید: "حدیثی حدیث