صادق (ع) را زمین میگذارید و به فقه ابوحنیفه و شافعی و مالک و احمد بن حنبل و دیگران تمسک میکنید؟ در حالی که عظمت علمی امام باقر و امام صادق (ع) و دیگر ائمه اهل بیت (ع) بر همه مبرهن و آشکار است. چهار هزار نفر از درس امام صادق (ع) استفاده میکرده اند، خود مالک بن انس از امام صادق (ع) روایت نقل کرده و از ایشان به عظمت یاد میکند. اما چه باید کرد، سیاست اموی و عباسی امام باقر و امام صادق و اهل بیت (ع) را خانه نشین میکند ولی به دیگران کاری ندارد و قهرا دیگران ظهور و بروز پیدا میکنند. مردم هم که نوعا خیلی روی مسائل تحقیق و بررسی نمی کردند و طبق جو غالب عمل میکردند.
حتی متأسفانه کار را به جایی رساندند که علی (ع) را که دارای آن همه سوابق و دانش گسترده بود و آن همه پیغمبراکرم (ص) نسبت به ایشان سفارش کرده بود، مورد لعن قرار میدادند و در خطبه های نماز جمعه و جماعات علیه ایشان تبلیغات سوء میکردند.
اکنون ما حتی اگر فرضا از مسأله خلافت بلافصل علی (ع) هم بگذریم ولی با توجه به تواتر "حدیث ثقلین" در میان فریقین، فقه اهل بیت در کنار قرآن حجت است و نمی توان سراغ دیگران رفت و آنها را رها کرد.
لزوم همراهی با پرچم حق
"من تقدمها مرق"
( هر کس از آن پیشی گرفت از دین خارج گشت.)
"مرق" یعنی خارج شد، وقتی تیری به هدف برخورد کرده و از آن طرف خارج شود میگویند: "مرق السهم". قبلا توضیح دادیم که به خوارج هم از این جهت که با افراط کاری و خشکه مقدسی از خدا و پیغمبر جلو افتادند و از دین خارج شدند