آیت‌الله منتظری

است. خداوند تبارک و تعالی بعد از گذشت سه سال از بعثت پیغمبراکرم (ص) که در آن سه سال مأمور بود دعوتش را مخفیانه تبلیغ کند، به آن حضرت دستور می‎دهد دعوتش را علنی کند و می‎فرماید: (فاصدع بما تؤمر) سوره حجر (15)، آیه 94. یعنی: "پس آنچه را که بدان مأموری آشکار کن." گویا باطل پرده ای است که جلوی چشم ها و فطرت ها را گرفته و حق آن پرده باطل را می‎شکافد، پیامبراکرم (ص) هم با اعلان آشکار رسالتش خرافات و جهالت ها و باطل را می‎شکافد و حق را ظاهر می‎کند. مرحوم عبده نیز در شرح این جمله همین گونه معنا کرده و می‎نویسد: "فالقا به جدران الباطل فهادمها": "در حالی که شکافنده بود به وسیله امر خداوند دیوارهای باطل را، پس آنها را درهم فرو ریخت."

عصمت و امانت پیامبر(ص) در انجام رسالت

"و بذکره ناطقا"

( و [ او را فرستاد تا] به ذکر خدا سخن بگوید.)

زبان پیامبراکرم (ص) به ذکر خداوند ناطق بود، کلام و سخن ایشان ذکر خدا بود. قرآن هم می‎فرماید: (و ما ینطق عن الهوی ) سوره نجم (53)، آیه 3. "و پیغمبر(ص) از روی هوای نفس سخن نمی گوید." او هر چه بگوید کلام خداست، یا آن که وحی قرآنی را بیان می‎کند که در حقیقت واسطه است و کلام خدا را تلاوت می‎کند؛ و اگر هم سخنی غیر قرآنی بگوید قطعا سخن حقی است و باطل در سخن و عمل آن حضرت راه ندارد.

"فادی أمینا"

( پس در کمال امانت رسالت الهی را به انجام رساند.)

پیغمبراکرم (ص) رسالت الهی را به انجام رساند و آنچه را که مأمور بود به