آیت‌الله منتظری

عبودیت، مقدمه رسالت

"و أن محمدا عبده و رسوله"

( و [ شهادت می‎دهیم به ] این که محمد(ص) بنده و رسول خداست.)

نکته ای که در اینجا وجود دارد این است که امیرالمؤمنین (ع) ابتدا مقام عبودیت و بندگی پیامبراکرم (ص) را ذکر کرده اند و بعد مقام رسالت ایشان را؛ این تقدم و تأخر بی حساب نیست بلکه به این جهت است که مقام عبودیت بر مقام رسالت مقدم است. تا کسی به مقام عبودیت نایل نشده باشد به مقام رسالت دست نمی یابد؛ این گونه نیست که به هر کس بگویند تو رسول ما باش؛ تا مادامی که قرب معنوی به خدا نداشته باشد و بنده واقعی خداوند نشده و لیاقت و استعداد برای دریافت مقام رسالت را کسب نکرده باشد، به پیغمبری برگزیده نمی شود.

"أرسله بامره صادعا"

( او را فرستاد تا آشکار کننده فرمان خدا باشد.)

"صدع" به معنای شکافتن و انفراج در شئ است؛ به روییدن گیاه هم از آنجا که زمین را می‎شکافد و بیرون می‎آید صدع می‎گویند. خداوند در سوره طارق می‎فرماید: (و الارض ذات الصدع) سوره طارق (86)، آیه 12. "قسم به زمین دارای شکاف." وقتی کسی آشکارا حق را اعلام کند می‎گویند: "صدع بالحق"؛ گویا با بیان رسای حق، باطل را شکافته