آیت‌الله منتظری

داد. مردم مصر از دست او به ستوه آمدند و در نهایت هم بر ضد او قیام کردند و موجبات قتل عثمان را فراهم ساختند.

خودداری امام علی (ع) از پذیرش خلافت

"دعونی والتمسوا غیری"

( مرا رها کنید و سراغ دیگری بروید.)

مردم بعد از کشته شدن عثمان دیگر چاره ای نداشتند و سراغ امیرالمؤمنین (ع) آمدند. امیرالمؤمنین (ع) می‎دانست بسیاری از کسانی که دورش جمع شده اند و اصرار می‎کنند با ایشان بیعت کنند قصدشان قربت نیست؛ بلکه از این باب است که کسی را ندارند و می‎خواهند یک کسی را انتخاب کنند که وجهه ملی داشته باشد و مردم قبولش داشته باشند، در عین حال به قول ما ایرانی ها آنها هم در این میان خر خودشان را نعل کنند و افراد همان امتیازاتی را که در زمان عثمان داشتند داشته باشند، ولی به اسم امیرالمؤمنین (ع) باشد !

از همین رو علی (ع) از اول می‎خواهد با اینها اتمام حجت کند. امیرالمؤمنین (ع) یک انسان قدرت طلبی نبود که بخواهد به هر عنوان به حکومت برسد و عده ای هم بخواهند به نام آن حضرت از امتیازهایی که حقشان نیست برخوردار باشند. لذا حضرت از اول می‎خواهد شرایط خود را با آنها تعیین کند. به همین جهت وقتی مردم دورش جمع شده و اصرار می‎کردند با حضرت بیعت کنند، فرمود: "دعونی والتمسوا غیری": مرا رها کنید و سراغ فرد دیگری بروید. البته نه این که حضرت خود را محق نمی دانست، امام خود را محق می‎دانست اما می‎خواست حجت را بر مردم تمام کند که فردا نگویند چرا نگفتی ! بگوید من به شما گفتم: مرا رها کنید و سراغ دیگری بروید.