بینایی خودتان را بدهید یا شنوایی و یا زبان خود را بدهید و کریا لال شوید؟ یا دیگر اعضاء و حس های خود را در مقابل چنین مبلغی بدهید؟ ما غرق نعمت هستیم ولی به آنها توجه نداریم؛ همین هوا، آب و خاک اگر از انسان گرفته شود، انسان نمی تواند به حیات خود ادامه دهد. کافی است دو دقیقه هوا را از ما بگیرند تا همه تلف شویم. ثانیا: باید شکر این نعمت ها را به جا آورد که شکر منعم عقلا واجب است. و ثالثا: باید دانست که همین شکر هم بدون استعانت و کمک خداوند میسر نیست؛ مخصوصا که هوای نفس، انسان را به غفلت و بی توجهی به حقوق الهی برای ارضای دلخواه غرایز میکشاند.
"أعداد" جمع "عدد" است، و "احصاء" یعنی شمارش کردن. قرآن مجید هم میفرماید: (و آتاکم من کل ما سألتموه و ان تعدوا نعمة الله لاتحصوها ان الانسان لظلوم کفار) سوره ابراهیم (14)، آیه 34. خداوند از هر چه خواستید به شما داد. [ البته این سؤال و خواستن، تکوینی است؛ یعنی شما هر چه را نیاز داشتید و وجود و کمالتان به آن نیاز داشت خدا در اختیارتان قرار داد.] و اگر درصدد شمارش نعمت های خدا برآیید نمی توانید آنها را شمارش کنید؛ به درستی که انسان بسیار ستمگر و ناسپاس است و شکر نعمت های خدا را به جا نمی آورد. در آیه دیگری هم دارد: (و ان تعدوا نعمة الله لاتحصوها ان الله لغفور رحیم ) سوره نحل (16)، آیه 18. "و اگر بخواهید نعمت های خدا را بشمارید نمی توانید آنها را شمارش کنید؛ همانا خداوند آمرزنده و مهربان است."
خداوند ان شاءالله توفیق شکر نعمت هایش را به همه ما عنایت فرماید.