صفحه ۲۸۹

"میت" از ماده "موت" است و در اصل "میوت" بوده؛ یاء و واو که در یک کلمه جمع شوند واو را قلب به یاء می‎کنند. "تعزیة" هم به معنای تسلیت است. البته در تسلیت دعوت به فراموش کردن اندوه و ناراحتی است، ولی در تعزیت دعوت به صبر و بردباری است. به همین جهت شاید در مورد مصیبت بزرگان دین مثلا رحلت پیغمبراکرم (ص)، شهادت امام حسین (ع) و ائمه (ع) تسلیت مناسب نباشد و تعزیت مناسب باشد، چون مثلا شهادت امام حسین (ع) را نباید فراموش کرد ولی باید صابر بود، یعنی هدف آن حضرت را شناخت و با بردباری آن را دنبال کرد.

"و صریع مبتلی و عائد یعود"

( و زمین افتاده ای که مبتلا و بیمار است و عیادت کننده ای که به عیادت می‎رود.)

"صرع" یعنی به زمین افتادن و سقوط کردن، "صریع" یعنی کسی که به زمین افتاده و ساقط شده است؛ یکی از اسب به زمین افتاده، یکی از ماشین سقوط کرده، یکی سکته کرده و در گوشه ای افتاده و گرفتار است، همه اینها صریع هستند یعنی مریض و مبتلا هستند و زمین گیر شده اند. به مسابقه کشتی هم از این جهت که هر کدام از کشتی گیران می‎خواهد پشت دیگری را به خاک برساند و او را بر زمین ساقط کند "مصارعة" می‎گویند. شاید به بیماری صرع که حمله عصبی است و حتی انسان را بی هوش می‎کند به این جهت صرع می‎گویند که انسان را زمین گیر می‎کند و از حرکت باز می‎دارد.

"عائد" از "عاد، یعود، عودا" به معنای رجوع دوباره و بازگشت است؛ و از آنجا که در عیادت از مریض هم مراجعه و بازگشتی به سوی اوست و گویا عیادت بازگشت به سوی مریض بعد از فقدان سلامتی اوست، برای عیادت مریض هم گفته می‎شود: "عاد المریض". "عائد" اسم فاعل است و به معنای بازگشت کننده است، ولی در

ناوبری کتاب