"خطبه 99 - قسمت دوم"
"فلا تنافسوا فی عز الدنیا و فخرها، و لا تعجبوا بزینتها و نعیمها، و لا تجزعوا من ضرائها و بؤسها؛ فان عزها و فخرها الی انقطاع، و ان زینتها و نعیمها الی زوال، و ضرأها و بؤسها الی نفاد، و کل مدة فیها الی انتهأ، و کل حی فیها الی فنأ.
أو لیس لکم فی آثار الاولین مزدجر؟! و فی آبائکم الاولین تبصرة و معتبر ان کنتم تعقلون ؟! أو لم تروا الی الماضین منکم لا یرجعون ؟! و الی الخلف الباقین لا یبقون ؟! أو لستم ترون أهل الدنیا یصبحون و یمسون علی أحوال شتی ؟! فمیت یبکی و آخر یعزی، و صریع مبتلی و عائد یعود، و آخر بنفسه یجود، و طالب للدنیا و الموت یطلبه، و غافل و لیس بمغفول عنه؛ و علی أثر الماضی ما یمضی الباقی.
ألا فاذکروا هاذم اللذات، و منغص الشهوات، و قاطع الامنیات، عند المساورة للا عمال القبیحة ؛ واستعینوا الله علی أدأ واجب حقه، و ما لا یحصی من أعداد نعمه و احسانه."
حضرت علی (ع) در جملات قبل مطالبی را درباره دنیا و فنای آن ذکر فرمودند؛ از جمله در کلمات بخش پایانی که در جلسه پیش توضیح دادیم فرمودند: مرگ همچون طالبی سریع به دنبال انسان است و مثل ساربان که شترها را به پیش میراند انسان را به پایان مسیرش نزدیک میکند و درنهایت همه را از جا برکنده و علی رغم میل افراد همه را از دنیا خارج خواهد ساخت. حضرت پس از بیان ناپایداری دنیا سفارشهایی کرده اند که در ادامه آنها را توضیح میدهیم.
.jpg)
