آیت‌الله منتظری

حرکت رو به ضعف جسمانی انسان در دنیا

"والمبلیة لا جسامکم، و ان کنتم تحبون تجدیدها"

( و [ دنیایی که ] بدنهایتان را کهنه می‎کند، هر چند شما نو شدن جسمتان را دوست داشته باشید.)

"أبلی الثوب" یعنی لباس را کهنه و فرسوده کرد؛ "ألمبلیة" اسم فاعل مؤنث از "أبلی، یبلی" است و صفت برای دنیا می‎باشد. یعنی دنیایی که بدنتان را فرسوده می‎کند و آن جوانی و شادابی از بین می‎رود، یک وقت هم می‎بینید توان راه رفتن هم ندارید، هر چند شما دوست دارید دوباره بدنتان تجدید شود و سلولهای نو موجب شادابی تان شود، ولی این حادثه اتفاق نمی افتد.

در آیه قرآن هم دارد: (و من نعمره ننکسه فی الخلق ) سوره یس (36)، آیه 68. یعنی: "و هر کسی را که عمر طولانی بدهیم در خلقت دچار کاستی می‎کنیم." خلاصه انسان همیشه جوان نیست، و دنیا به تعبیر حضرت بدن را کهنه و فرسوده می‎کند.

انسانهای مسافر

"فانما مثلکم و مثلها کسفر سلکوا سبیلا فکانهم قد قطعوه، و أموا علما فکانهم قد بلغوه"

( پس همانا مثل شما و دنیا همانند مسافرانی است که راهی را پیموده اند پس گویا همه مسیر را به پایان رسانده اند؛ و قصد کرده اند هدف و نشانه ای را، پس گویا به آن رسیده اند.)

"سفر" جمع "سافر" به معنای مسافر است. "أم" به معنای "قصد" است، یعنی قصد کرد؛ "أمه" یعنی او را قصد کرد و به او روی آورد. "علم" نیز به نشانه هایی می‎گفتند که