آیت‌الله منتظری

حضرت علی (ع) می‎فرمایند: ویژگی دنیا این است که گذراست؛ "التارکة لکم": شما را ترک خواهد کرد "و ان لم تحبوا ترکها": گرچه شما جدا شدن از آن را دوست نداشته باشید. خواهی نخواهی می‎گذارید و می‎روید؛ میلیاردر هم که باشی، رئیس جمهور کل جهان هم که باشی، آخرش دنیا تو را ترک می‎کند و بدنت را در قبر می‎گذارند.

معنای صحیح ترک دنیا

در اینجا سؤالی مطرح است و آن این که آیا مقصود از ترک دنیا این است که انسان سراغ کسب و کار نرود و به فعالیت سیاسی و اجتماعی و اقتصادی نپردازد و به هیچ چیز کار نداشته باشد، یا آن که چیز دیگری مقصود است ؟

برای پاسخ به این پرسش باید توجه داشت که اولا: دنیا اگر در راستای آخرت قرار گیرد و انسان از دنیا برای رسیدن به سعادت ابدی استفاده کند و حدود و مرزهایی را که خداوند معین کرده است مراعات کند، نه تنها بد نیست، بلکه باید این گونه زندگی کرد. آنچه مورد مذمت می‎باشد این است که انسان فقط زندگی دنیایی را ببیند و به هر طریقی شده درصدد تأمین خوشی در این حیات برآید؛ دنیا را هدف ببیند و نه وسیله و محل گذر، آنچه در روایات از آن مذمت شده چنین دنیایی است.

ثانیا: اسلام در احکام فردی خلاصه نمی شود، بسیاری از احکام اسلام در ارتباط با جامعه و روابط بین انسانهاست؛ مسلمان نسبت به جامعه و آنچه در آن می‎گذرد و وضعیت مسلمانان دیگر وظیفه دارد، یکی از مهم ترین احکام اجتماعی اسلام امر به معروف و نهی از منکر است که یک وظیفه همگانی و اجتماعی است؛ بنابراین مسلمان نمی تواند نسبت به امور جامعه بی تفاوت باشد. وقتی در سیره معصومین (ع) هم نگاه می‎کنیم می‎بینیم آنها به امور اجتماع اهتمام داشته اند؛