آیت‌الله منتظری

"مازال" و "لایزال" بر ملازمت خبر برای اسم دلالت می‎کند. بنابراین معنای جمله حضرت این است که بنی امیه باقی هستند و بین ظلم و آنها ملازمت و همراهی است.

"یدع" اصلش "یودع" بوده که واوش حذف شده است. "ودع، یدع الشئ" یعنی آن را رها کرد و ترک گفت. "حتی" به معنای "الی" است و عامل نصب می‎باشد که در اینجا نون "لایدعون" به خاطر منصوب بودنش حذف شده است.

خوب انتهای ظلم بنی امیه چیست ؟ امام (ع) می‎فرماید: آنها زایل نمی شوند و باقی خواهند ماند، یا پیوسته ظلم می‎کنند تا این که هیچ حرامی را رها و ترک نمی کنند مگر آن که حلالش می‎کنند. بنی امیه وقتی قدرت را به دست گرفتند چه ظلم هایی که نکردند و چه فسق و فجورهایی که انجام ندادند، به اسم خلیفه مسلمین نماز جماعت و جمعه می‎خواندند ولی محرمات خدا را یکی پس از دیگری حلال می‎کردند و خونهای پاک را بر زمین می‎ریختند. معاویه و پدرش ابوسفیان در فتح مکه یعنی سال هفتم هجرت پیغمبراکرم (ص) به ظاهر اسلام آوردند و تا آن موقع از هیچ تلاشی برای نابودی پیغمبر و اسلام فروگذار نکردند. بعد از فتح مکه وقتی که موقعیت اسلام را تثبیت شده دیدند اسلام آوردند ولی هیچ اعتقادی به اسلام و پیغمبراکرم (ص) نداشتند.

مسعودی در "مروج الذهب" از مطرف بن مغیره نقل می‎کند که پدرم خیلی به دستگاه معاویه رفت و آمد داشت و معاویه او را به دربار دعوت می‎کرد، یک شب وقتی پدرم از پیش معاویه آمد خیلی اندوهگین بود، از او سببش را پرسیدم، دیدم به شدت از معاویه بدگویی می‎کند که این آدم پلیدترین انسان روزگار است و...؛ وقتی علت را پرسیدم برایم تعریف کرد که به معاویه پیشنهاد دادم حال که قدرتت فراگیر شده و بنی هاشم نمی توانند کاری کنند این قدر بر آنها سخت مگیر و به عدالت رفتار کن. او در جواب گفت: "هیهات که چنین کنم وقتی می‎بینم ابوبکر و عمر و عثمان