آیت‌الله منتظری

امام صادق (ع) کنار گذاشته شد و به جای آن مردم را به پیروی از امثال ابوحنیفه، مالک بن انس، احمد حنبل و شافعی ارجاع می‎دادند و از رجوع به اهل بیت برحذر می‎داشتند؛ و این سیاست روز آن دوران بود که چون از جانب ائمه (ع) احساس خطر می‎کردند مردم را از آنان جدا و دور می‎ساختند؛ و مردم در مقام انجام وظایف و دستورات اسلام به سراغ فقها و علمای دیگر می‎رفتند. البته ما در پی تنقیص ائمه اربعه اهل سنت نیستیم؛ اما وقتی امیرالمؤمنین (ع) می‎فرماید: "لا یقاس بآل محمد من هذه الامة أحد": هیچ وقت دیگران با آل محمد(ص) مقایسه نمی شوند، تکلیف همه روشن می‎شود. ما اکنون به برادران اهل سنت می‎گوییم تأملی بکنند که چگونه این فقه وسیع امام باقر(ع) و امام صادق (ع) با این همه روایاتی که هست کنار گذاشته شده و شما اهل سنت برای یافتن دستورات اسلام تنها باید به یکی از ائمه اربعه مراجعه کنید؟ آیا امام صادق (ع) به اندازه مالک بن انس به دستورات اسلام واقف نبود؟ آیا امام باقر و امام صادق (ع) عترت پیغمبر نیستند و با وجود آنان باید به مالک بن انس و دیگران مراجعه کرد؟!

سیاست نادرست و انحرافی مردم را به اینجا رساند، و سبب شد که جامعه مسلمین از مسیر حق منحرف گردد و اهل بیت و سخنان آنان را از مردم جدا نمایند، که مردم با وجود امام صادق (ع) در مدینه سراغ مالک بن انس و دیگران بروند که چه می‎گویند. مردم چون به هر حال مسلمان بودند هر کدام از کسی تقلید می‎کردند، بعد در زمان القادر بالله - یکی از خلفای عباسی - که دیدند اوضاع خیلی به هم ریخته است و فقها و مذاهب زیادی رواج یافته و هر جمعیتی از کسی تقلید و پیروی می‎کنند، حکومت درصدد برآمد برخی از مذاهب فقهی را که شهرت و پیروان بیشتری داشتند به رسمیت بشناسد و گفتند هر جمعیتی که به مذهب فقهی خاصی