صفحه ۲۳۲

است و درباره مباهله پیغمبراکرم (ص) با نصارای نجران می‎باشد - نازل شد، پیغمبراکرم (ص) علی و فاطمه و حسن و حسین (ع) را فرا خواند و به خداوند عرضه داشت: "خدایا اینها اهل من هستند." خوب می‎دانید طبق روایات بسیاری که در صحاح اهل سنت هم نقل شده است وقتی چهارده نفر از نصارای نجران به نمایندگی از طرف آنها به مسجد پیغمبر آمده و درباره الوهیت حضرت عیسی (ع) با پیغمبراکرم (ص) بحث کردند آنها استدلالشان این بود که چون حضرت عیسی پدر ندارد پس خدا پدر اوست، خداوند در پاسخ آنها آیه نازل کرد که: (ان مثل عیسی عندالله کمثل آدم خلقه من تراب ثم قال له کن فیکون ) سوره آل عمران (3)، آیه 59. یعنی: همانا خلقت عیسی (ع) هم مثل آفرینش آدم (ع) - که نه پدر داشت و نه مادر - به اعجاز بوده است، و این طور نیست که هر کس پدر نداشت پسر خدا باشد. و در آیه 61 می‎فرماید: (فمن حاجک فیه من بعد ما جأک من العلم فقل تعالوا ندع أبنأنا و أبناءکم و نسأنا و نساءکم و أنفسنا و أنفسکم ثم نبتهل فنجعل لعنت الله علی الکاذبین ) سوره آل عمران (3)، آیه 61. یعنی: "پس هر که با تو پس از آن دانشی که به تو رسیده، درباره او - عیسی - ستیزه و جدل کند، بگو: بیایید تا ما و شما پسران خویش و زنان خویش و نفوس خود را - که به منزله خود ماست - بخوانیم، آنگاه دعا و زاری کنیم و لعنت خدای را بر دروغگویان بنهیم."

همان گونه که عرض کردم طبق روایات متواتر پیغمبراکرم (ص) علی، فاطمه و حسنین (ع) را برای مباهله برد که از همین کار معلوم می‎شود علی (ع) نفس پیغمبراکرم (ص) است؛ چرا که "نسأنا" بر حضرت فاطمه (س) تطبیق می‎شود، "أبنأنا" بر حسنین (ع) و بالطبع "أنفسنا" بر علی (ع) ؛ و این فضیلت بزرگی برای امیرالمؤمنین (ع) است.

غرض این که درباره فضایل حضرت علی (ع) و اهل بیت (ع) در

ناوبری کتاب