آیت‌الله منتظری

"و مادوا کما یمید الشجر یوم الریح العاصف خوفا من العقاب و رجاء للثواب"

( و همچون درخت در روز تندباد از ترس عقاب و به امید ثواب بر خود می‎لرزیدند.)

"ماد، یمید" یعنی جنبیدن و تکان خوردن. "الریح العاصف" یعنی باد تند و سخت. حضرت امیر(ع) می‎فرماید: اصحاب پیامبراکرم (ص) این گونه بودند که وقتی ذکر خدا می‎شد از چشمانشان اشک می‎ریخت و از شدت گریه و خوف الهی بدنشان همچون درختی که باد سختی بر آن بوزد می‎لرزید. بعد هم حضرت توضیح می‎دهند که این اضطراب و لرزش به خاطر ترس از عقاب الهی و برای امید به ثواب بود. "خوفا" مفعول لا جله است، و "رجاء" عطف بر "خوفا" می‎باشد.

خداوند ان شاءالله به همه ما توفیق اطاعت و بندگی و حالت خوف و خشیت از خودش را عنایت فرماید.