آیت‌الله منتظری

3 - توجه به آخرت و معاد

"و یقفون علی مثل الجمر من ذکر معادهم"

( و از یاد معادشان گویا بر آتش ایستاده اند.)

"جمر" و "جمرة" یعنی آتش برافروخته. حضرت می‎فرماید: اصحاب پیامبراکرم (ص) به قدری به یاد معاد و زندگی پس از مرگشان بودند و سختی و شداید را در راه انجام وظیفه متحمل می‎شدند که گویا بر روی آتش ایستاده اند. این که انسان روی آتش بایستد خیلی مشکل است، اما کسی که دینش را می‎خواهد حفظ کند و استقامت دارد، به قدری برای آن زحمت می‎کشد - تا در قیامت و آخرت پایش گیر نباشد - که بسا مثل این است که روی آتش ایستاده است، و این قدر سخت و طاقت فرساست. ما نوعا این گونه نیستیم و به هر بهانه ای می‎خواهیم حق را رها کنیم و با اهل دنیا بسازیم تا دنیایمان را تأمین کنیم، و معمولا به فکر معاد و انجام وظیفه نیستیم؛ ولی یاران پیغمبراکرم (ص) این گونه بوده اند.

خلاصه اگر انسان بخواهد در قیامت راحت باشد لازم است در دنیا برای انجام وظیفه در برخورد با شداید و سختی ها تحمل زیادی داشته باشد، مانند آن که پا روی آتش نهاده است. در حدیث هم وارد شده است که در آخرالزمان اگر کسی بخواهد دینش را حفظ کند برای او مانند این است که آتش در دستش بگیرد.أمالی طوسی، مجلس 17، حدیث 29، ص 484؛ عن أنس عن النبی 6 أنه قال: "یأتی علی الناس زمان الصابر منهم علی دینه کالقابض علی الجمرة"؛ و نیز همین حدیث در سنن ترمذی، ج 3، ص 359، آمده است.