آیت‌الله منتظری

وقتی بخواهد حرکتی انجام دهد همه این شرایط را می‎سنجد و اگر قیام را به مصلحت ندانست دست به شمشیر نمی برد.

یکی از مشکلات ائمه (ع) این بود که برخی از افراد بدون در نظر گرفتن اوضاع، ایشان را به قیام فرا می‎خواندند و درمقابل سکوت ایشان اعتراض و اصرار می‎کردند. در کافی روایتی است که سدیر صیرفی نقل می‎کند روزی به خدمت امام صادق (ع) رسیدم و گفتم: "والله ما یسعک القعود" یعنی: "به خدا قسم سکوت و خانه نشینی بر شما روا نیست." حضرت امام صادق (ع) می‎پرسد: چرا؟ سدیر پاسخ می‎دهد: چون موالی و شیعیان و یاوران شما بسیارند، و اگر امیرالمؤمنین علی (ع) به اندازه شما یاور داشت قیام می‎کرد. در ادامه روایت دارد که امام صادق (ع) به سدیر گفت که با هم به منطقه ینبع بروند، سدیر می‎گوید امام صادق (ع) در آنجا نوجوانی را دیدند که بزغاله هایی را می‎چرانید؛ پس رو به من کرده فرمودند: اگر به تعداد این بزغاله ها شیعه و پیرو داشتم قیام می‎کردم. سدیر می‎گوید با حضرت نماز خواندم و بعد از نماز بزغاله ها را شمردم، تعداد آنها هفده رأس بودند.کافی، ج 2، ص 242، کتاب الایمان و الکفر، باب فی قلة عدد المؤمنین، حدیث 4.

حال امیرالمؤمنین (ع) با پیش بینی و توجه به آینده قصد دارند جلوی تندروی ها و خشکه مقدسی ها را بگیرند که برای ائمه تکلیف معین نکنند و اگر در برابر خلفای اموی یا دیگران تحرکی انجام ندادند به آنان فشار نیاورند، بلکه معیار تصمیم امام باشد. لذا می‎فرماید: اگر نشستند و حرکتی نکردند شما هم تحرکی نداشته باشید.

"و ان نهضوا فانهضوا"

( و اگر آنان قیام کردند آنگاه شما قیام کنید.)