انسان تا لحظه مرگ و تا وقتی در این دنیاست در حال سیر و حرکت است، و اگر در طریق هدایت قرار گرفته باید خدا را شاکر باشد، ولی در عین حال باقی ماندن در مسیر حق را از خدا طلب کند و متوجه خود باشد که از مسیر درست منحرف نشود. مهم به پایان بردن عمر در مسیر حق است؛ و شاید همین مطلب رمز طلب هدایت به صراط مستقیم در نمازهای یومیه است که در هر نمازی دو بار به خدای متعال عرضه میداریم: (اهدنا الصراط المستقیم) سوره فاتحه (1)، آیه 6. یعنی: "خدایا ما را به راه راست هدایت فرما." تا از مسیر حق و مستقیم منحرف نشویم.
همگامی با قیام و سکوت اهل بیت:
"فان لبدوا فالبدوا"
( پس اگر آنها برجای ماندند شما هم برجای بمانید.)
"لبد بالا رض" یعنی به زمین چسبید؛ "لبد بالمکان" یعنی در آن مکان اقامت کرد و ماندگار شد. در عبارت حضرت "لبد" کنایه از قیام نکردن است؛ یعنی اگر اهل بیت برای مبارزه شمشیر نکشیدند و قیام نکردند شما از آنها پیروی کنید و همانند ایشان سکوت کنید.
برای قیام و حرکت باید شرایط فراهم باشد، هر حرکتی مطلوب نیست، قیامی مطلوب است که زمینه سازی شده باشد و مقدماتش فراهم و امید به پیروزی باشد؛ در غیر این صورت نتیجه مطلوب به دست نخواهد آمد. به همین جهت ائمه (ع) در مواردی به صلاح میدیدند که حرکتی انجام ندهند. یکی از کارهای مهم قبل از هر حرکت و قیام، تربیت نیروهای فداکار و آگاه است، قیام بدون نیروی تربیت یافته راه به جایی نمی برد، عده ای هم کشته میشوند و خونشان هدر میرود. از این رو امام
.jpg)
