"خطبه 97 - قسمت اول"
و من خطبة له علیه السلام:
"و لئن أمهل [ الله ] الظالم فلن یفوت أخذه، و هو له بالمرصاد علی مجاز طریقه، و بموضع الشجا من مساغ ریقه.
أما والذی نفسی بیده لیظهرن هؤلاء القوم علیکم؛ لیس لا نهم أولی بالحق منکم، و لکن لا سراعهم الی باطل صاحبهم و ابطائکم عن حقی. و لقد أصبحت الامم تخاف ظلم رعاتها، و أصبحت أخاف ظلم رعیتی. استنفرتکم للجهاد فلم تنفروا، و أسمعتکم فلم تسمعوا، و دعوتکم سرا و جهرا فلم تستجیبوا، و نصحت لکم فلم تقبلوا. أشهود کغیاب ؟! و عبید کارباب ؟! أتلو علیکم الحکم فتنفرون منها، و أعظکم بالموعظة البالغة فتتفرقون عنها، و أحثکم علی جهاد أهل البغی فما آتی علی آخر قولی [ القول ] حتی أراکم متفرقین أیادی سبا، ترجعون الی مجالسکم و تتخادعون عن مواعظکم؛ أقومکم غدوة و ترجعون الی عشیة کظهر الحنیة ، عجز المقوم و أعضل المقوم."
فرجام کار ستمگران
"و لئن أمهل [ الله ] الظالم فلن یفوت أخذه"
( و اگر خداوند ظالم را مهلت دهد، هرگز گرفتن و کیفر خداوند از او فوت نمی شود.)
از خود کلام سید رضی که فرمود: "و من خطبة له (ع)" معلوم میشود ایشان طبق معمول این خطبه را تقطیع کرده و بخشی از آن را نقل کرده اند. از همین
.jpg)
