آیت‌الله منتظری

پیغمبراکرم (ص) کینه های شدیدی را که بین مردم بود از بین برد و دفنشان کرد. در عصر جاهلیت و پیش از بعثت پیامبراکرم (ص) قلب افراد با هم خوب نبود، بلکه افراد و قبایل دشمن هم بودند و کینه یکدیگر را در دل داشتند؛ خداوند به نعمت وجود پیغمبراکرم (ص) این کینه ها را از بین برد.

"و أطفا به [ النوائر] الثوائر"

( و به وسیله او آتش دشمنی ها را خاموش کرد.)

"اطفاء" یعنی خاموش کردن. "ثوائر" جمع "ثائرة" به معنای عداوت و دشمنی است. در بعضی نسخه ها "النوائر" آمده در شرح نهج البلاغه ابن أبی الحدید، و میرزا حبیب الله خوئی "النوائر" می‎باشد. که جمع "نائرة" است. "نائرة" به معنای شعله آتش است. حضرت علی (ع) کینه هایی را که در دلهای عده ای بود به آتشی تشبیه کرده که شعله ور است، و می‎فرماید: خدای سبحان به نعمت وجود پیغمبراکرم (ص) شعله های دشمنی را که در قلب ها برافروخته بود خاموش کرد و کینه ها را زایل ساخت.

الفت ها و جدایی ها به وسیله پیامبر(ص)

"أ لف به اخوانا"

( [ خداوند] به وسیله او بین مردم اخوت و برادری ایجاد کرد.)

پیغمبراکرم (ص) دشمنی ها را مبدل به برادری کرد. دو قبیله اوس و خزرجی که پیوسته در حال جنگ و کشمکش بودند دوستان هم گشتند؛ و همه اینها به نعمت اسلام و پیغمبراکرم (ص) بود. قرآن هم خطاب به مسلمانان می‎فرماید: (واذکروا نعمت الله علیکم اذ کنتم أعدأ فالف بین قلوبکم فاصبحتم بنعمته اخوانا و کنتم علی شفا حفرة من النار فانقذکم منها) سوره آل عمران (3)، آیه 103. یعنی: "و نعمت خداوند را بر