"مماهد" جمع "ممهد" و اسم مکان از "مهد" است؛ اصل معنای ماده "مهد" هموار کردن و گستراندن است؛ به گهواره کودک "مهاد" و "مهد" میگویند چون کودک در آن قرار میگیرد و برای استراحت او هموار شده است؛ به مقدمات بحث هم از این جهت که هموار کننده اصل بحث و بسترساز آن است "تمهید" میگویند؛ به زمین هم "مهاد" گفته میشود چون بستری است هموار برای حیات و زندگی. بنابراین "ممهد" اسم مکان است و به معنای محل انداختن فراش و رختخواب میباشد. میفرماید: و جای قرارشان نیز جای سلامت است، و از عیب و شرک و زنا و سفاح مبرا هستند.
در اینجا احتمال دارد "معادن الکرامة" اشاره به پدران، و "مماهد السلامة" اشاره به مادران باشد؛ برای این که نطفه از اصلاب به ارحام منتقل میشود و در قرارگاه رحم مادر به نشو و نمو میپردازد؛ همان گونه که در گهواره رشد میکند. و نیز ممکن است دامن مادران مقصود باشد. دامن هایی که پیامبراکرم (ص) از آنها متولد شده و در آنها پرورش یافته هیچ عیبی نداشته اند. مادران پیامبراکرم (ص) همه پاکدامن و از ناپاکی و سفاح مبرا بوده اند.
گرایش نیکان به پیامبر(ص)
"قد صرفت نحوه أفئدة الابرار"
( به تحقیق دلهای نیکان به سمت او گردیده.)
"أفئدة" جمع "فؤاد" به معنای دلها، و "أبرار" جمع "بار" و "بر" به معنای نیکان است. "صرف" یعنی بازگرداندن؛ "صرفت" در اینجا مجهول است، یعنی قلوب نیکان به سوی پیغمبر بازگردانده شده است. انسانهایی که فطرت و طینتشان پاک بود دل از جاهای دیگر کندند و متوجه و شیفته پیغمبراکرم (ص) شدند. پیغمبراکرم (ص) در اثر کمالاتی که داشت - ازجمله اخلاق نیک - افراد را جذب خود میکرد.
.jpg)
