قرآن شریف دارد: (والنخل باسقات )سوره ق (50)، آیه 10. یعنی: "و نخل های تناور و بلند". حضرت میفرماید: پیغمبراکرم (ص) در حرم رویید و در کرامت و بزرگواری رشد کرد و کامل شد، پیغمبر(ص) اصل و ریشه اش پاک بود، در خانواده عزت به وجود آمد و در کرامت و بزرگواری رشد کرد.
"لها فروع طوال، و ثمرة لا تنال"
( برای آن [ درخت ] شاخه هایی بلند، و میوه هایی دست نایافتنی است.)
"طوال" جمع "طویل" است. "فروع" هم جمع "فرع" به معنای شاخه است. حضرت پیغمبراکرم (ص) را به درخت تنومندی تشبیه کردند؛ حالا میفرمایند: این درخت دارای شاخه های بزرگ و طویل است و بر شاخه های آن هم میوه است، میوه هایی که دست به آنها نمی رسد. فروع و شاخه ها همان ائمه اطهار(ع) هستند و میوه های آن شاخسارها علوم و برکات ایشان است که دیگران از آن محرومند و به مقام و منزلت ائمه اطهار(ع) دست نمی یابند.
ویژگی های هدایتی پیامبراکرم (ص)
1 - پیشوای پرهیزکاران
"فهو امام من اتقی"
( پس او پیشوای کسی است که تقوا پیشه کرده است.)
"امام" یعنی پیشوا، که هم درباره پیشوایان حق به کار میرود و هم در مورد پیشوایان باطل؛ در قرآن هم به (أئمة الکفر)سوره توبه (9)، آیه 12. یعنی: "پیشوایان کفر" تعبیر شده، و هم درباره حضرت ابراهیم و اسحاق و یعقوب (ع) میفرماید: (و
.jpg)
