آیت‌الله منتظری

اسم مکان از "غرس" به معنای کاشتن است. خداوند پیغمبراکرم (ص) را از عزیزترین اصل ها از جهت محل کشت خارج ساخت.

من این احتمال را می‎دهم که "منبتا" در جمله پیش مربوط به صلب پدران باشد و "مغرس" در این جمله مربوط به مادران؛ گویا نطفه که در صلب روییده در رحم غرس می‎شود و در آنجا کاشته می‎شود تا رشد کند و به یک انسان کامل تبدیل شود و طفل از رحم خارج گردد. قرآن هم بعد از ذکر مراحل مختلف جای گرفتن و رشد جنین در رحم می‎فرماید: (ثم نخرجکم طفلا) .سوره حج (22)، آیه 5.

"من الشجرة التی صدع منها أنبیأه، وانتخب [ انتجب ] منها أمنأه"

( از درختی که پیامبرانش را از آن رویاند، و امانتدارانش را از آن انتخاب کرد.)

"صدع" به معنای شکافتن است. وقتی گیاه زمین را بشکافد و سر از خاک بیرون بیاورد می‎گویند: "صدع النبات الارض". حضرت علی (ع) در اینجا سلسله پیامبران را به درختی تشبیه کرده اند که از شکافته شدن آن پیامبران ظاهر می‎شوند و پیامبران از آن می‎رویند؛ گویا پیغمبران و اولیای الهی میوه های آن درخت هستند.

حضرت می‎فرماید: خداوند پیغمبراکرم (ص) را از کانونی بیرون آورد که از آن پیامبرانش را رویاند و امانتداران خویش را از آن سلسله برگزید و مردان امین خود را انتخاب نمود.

"امناء" جمع "امین" است؛ به پیغمبران از باب این که وحی الهی به امانت در اختیارشان قرار می‎گیرد و بی هیچ کم و کاستی آن را به مردم منتقل می‎کنند "أمناء الله" می‎گویند. درباره پیغمبراکرم (ص) هم "أمین وحیه" یعنی امین وحی خدا گفته شده است. این احتمال نیز هست که افزون بر پیامبران، اولیای الهی هم مراد باشند.