آیت‌الله منتظری

به هرحال سخن حضرت امیر(ع) این است که "فاقتلوه" او را بکشید، ولی بعد از آن اضافه فرموده "و لن تقتلوه" و هرگز او را نمی کشید. "لن" برای نفی همیشگی است و "لن تقتلوه" به این معناست که هرگز شما او را نمی کشید، شما اهل این کار نیستید.

سب و اعلام برائت

"الا و انه سیأمرکم بسبی و البراءة منی؛ اما السب فسبونی؛ فانه لی زکاة ، و لکم نجاة"

(آگاه باشید به زودی این مرد شما را به دشنام دادن و برائت از من مجبور می‎کند؛ پس اگر بر دشنام دادن به من شما را ناچار کند مرا دشنام دهید؛ زیرا ناسزا گفتن به من سبب علو درجه من و نجات شما خواهد شد.)

"سب" به معنای فحش، و "براءة" به معنای بیزاری است. می‎فرماید این مردی که بعد از من بر شما مسلط می‎شود، شما را ناچار به فحاشی و بیزاری از من می‎کند، "اما السب فسبونی" اگر قرار شد مرا دشنام دهید، اشکال ندارد دشنام دهید.

پس از شهادت علی (ع) حجاج بن یوسف ثقفی شیعیان حضرت را در کوفه دستگیر کرده و به جرم دوستی با آن حضرت به شهادت می‎رساند، نقل است که حجاج صد و بیست هزار نفر از شیعیان حضرت را کشته است، روی همین اساس حضرت دستور داده بود اگر شما را ناچار به فحاشی علیه من کردند قبول کنید و برای حفظ جان خودتان به من ناسزا بگویید. "فانه لی زکاة و لکم نجاة" زیرا فحاشی علیه من چیزی از من کم نمی کند بلکه مقام مرا بالا می‎برد، شما را هم از کشته شدن نجات می‎دهد، گناه آن هم مال کسی است که شما را مجبور به این کار کرده است.

"زکاة" به معنای بالا بردن مقام آن حضرت است؛ اگرچه "زکاة" به معنای تزکیه و تطهیر است، چنانچه خداوند خطاب به پیامبر(ص) فرموده است: (خذ من اموالهم