صفحه ۷۱

شهید شده و این در حقیقت یک شکست بزرگی برای حضرت بود، زیاد بن ابیه شرح حال زیاد بن ابیه در شرح نامه چهل و چهارم آمده است. را که آن وقت از شیعیان علی (ع) بود به جای خود گذاشت تا به کوفه رفته هم حضرت امیرالمؤمنین (ع) را تسلیت دهد و از وی دلجویی کند و هم درباره اوضاع با هم مشورت کنند؛ چون ابن عباس و مالک اشتر دوتا از مشاورین مهم حضرت امیر(ع) بودند.

وقتی ابن عباس به قصد کوفه از بصره خارج شد یکی از مردم بصره که از شیعیان عثمان بود نامه ای به معاویه نوشت به این مضمون: عثمان در بصره شیعیان زیادی دارد و اگر تو کسی را بفرستی همه مردم از او پیروی می‎کنند و تو می‎توانی بصره را فتح کنی؛ معاویه هم عبدالله بن عامر حضرمی را فرستاد، او در بصره تبلیغاتی کرد و عده ای را دور خود جمع کرد، زیاد بن ابیه نامه ای به عبدالله بن عباس نوشت که چنین است و چنان، او هم با حضرت امیر(ع) در میان گذاشت، حضرت امیر(ع) هم جاریة بن قدامة را به پیشنهاد زیاد بن ابیه با یک عده ای فرستاد و با هم به ابن حضرمی حمله کردند و طبق نقلی که شده اصحاب ابن حضرمی را در خانه ای محاصره کرده و خانه را به آتش کشیدند و آنها را نابود کردند، حضرت این خطبه را در ارتباط با بسیج مردم علیه ابن حضرمی ایراد فرمود و با کلمات همین خطبه مردم را تحریک نمود.

یادی از جهاد یاران رسول الله (ص)

"و لقد کنا مع رسول الله(ص) نقتل آباءنا و ابناءنا و اخواننا و اعمامنا، ما یزیدنا ذلک الا ایمانا و تسلیما و مضیا علی اللقم، و صبرا علی مضض الالم، و جدا فی جهاد العدو"

(و به تحقیق ما با رسول خدا(ص) بودیم در حالی که پدران و فرزندان و برادران و عموهایمان را در جنگ می‎کشتیم، و با این رفتار بر ایمان و اطاعت خود می‎افزودیم، این کار ثبات قدم ما را زیادتر، و شکیبایی و سعی و کوشش ما را در جنگ با دشمن بیشتر می‎کرد.)

ناوبری کتاب