که خوشی های دنیا زودگذر است، سختی ها و مشقت های دنیا هم زودگذر است، اگر جنگ و ستیز در راه خدا سختی دارد، این مشقت و سختی زودگذر است و با اندک صبر و بردباری به خوشی دائمی تبدیل میشود، و این بهتر از خوشی زودگذر دنیاست که به همراه آن عقاب و عذاب دائمی جهنم است.
خطبه 55
و من کلام له (ع) و قد استبطاء اصحابه اذنه لهم فی القتال بصفین:
"اما قولکم: اکل ذلک کراهیة الموت ! فوالله ما ابالی أدخلت الی الموت او خرج الموت الی. و اما قولکم شکا فی اهل الشام ! فوالله ما دفعت الحرب یوما الا و انا اطمع ان تلحق بی طائفة فتهتدی بی، و تعشو الی ضوئی، و ذلک احب الی من ان اقتلها علی ضلالها، و ان کانت تبوء بآثامها"
علت ایراد خطبه پنجاه و پنجم
قبلا گفتیم وقتی حضرت امیر(ع) با اصحابشان به صفین آمدند، اصحاب معاویه بر شریعه فرات مسلط شده و از آب برداشتن اصحاب علی (ع) جلوگیری میکردند، در اینجا وقتی حضرت دید معاویه حاضر به مسالمت نیست و آب را آزاد نمی کند، دستور داد اصحابش از راه جنگ آب را آزاد کردند، بعد از این تا مدتی جنگ نبود و فقط گاهی مواقع اصحاب علی (ع) با اصحاب معاویه برخوردهای جزئی داشتند، و تا سه ماه طول کشید که دو سپاه معطل مانده بودند، در این مدت بین دو لشگر رفت و آمدهای صلح جویانه ای میشد، و یکی از کسانی که جزو پیک حضرت علی بود و چندین مرتبه برای نصیحت معاویه رفت و آمد کرد شبث بن ربعی
.jpg)
