آیت‌الله منتظری

پاداش ستایشگران و امید حضرت علی (ع)

"اللهم و لکل مثن علی من اثنی علیه مثوبة من جزاء، او عارفة من عطاء، و قد رجوتک دلیلا علی ذخائر الرحمة و کنوز المغفرة"

(بار خدایا هر ستایش کننده ای را بر ستوده اش توقع اجر و عطیه است، ولی امید من به تو این است که تو برای من راهنمای رسیدن به رحمتها و گنجهای مغفرت باشی.)

"مثن" اسم فاعل از باب افعال از ماده "ثناء" به معنای سپاس گزارنده است، "من اثنی علیه" کسی است که او را ستایش کرده اند. "مثوبة" از ماده "ثاب" به معنای برگشت داده شده است که مقصود پاداش عمل است. "عارفة" به معنای چیز شناخته شده و مقصود از آن احسان است؛ فاعل در اینجا به معنای مفعول است. عرض می‎کند: خدایا هر کسی در مقابل ستایشی که از دیگران می‎کند توقع بازگشت آن را دارد؛ ولی من در مقابل ثنایی که از تو به عمل می‎آورم، امیدوارم که راهنمای من به رحمتهای ذخیره شده خود باشی.

حضرت امیرالمؤمنین (ع) با آن همه عبادتی که دارند امید به مغفرت و بخشش خداوند دارند؛ وقتی که حضرت امیر(ع) با آن همه عبادت این طور بگوید، حساب من و شما پاک است، ما باید از آن حضرت بیاموزیم و در طلب رحمت و مغفرت خداوند عالم باشیم.

جایگاه ویژه موحدان و نیاز و تقاضای آنان

"اللهم و هذا مقام من افردک بالتوحید الذی هو لک ، و لم یر مستحقا لهذه المحامد و الممادح غیرک ، و بی فاقة الیک لایجبر مسکنتها الا فضلک"

(خداوندا این است جایگاه کسی که تو را در توحید مخصوص به تو یکتا دانسته، و برای این سپاسگزاریها غیر از تو را مستحق ندانسته است، و فقر و نیاز مرا به تو جز فضل و کرم تو جبران نمی کند.)

مقصود از "هذا" جای خطابه خواندن حضرت است. فرموده: این جایی که من در آن مشغول به تعظیم و توحید تو هستم "مقام من افردک بالتوحید الذی هو لک" جای کسی است که تو را مخصوص به توحید می‎کند؛ این مکان آنقدر مقدس