است. مقصود این است که اگر بنا شود به کسی امیدوار باشیم، تو سزاوارترین افراد به امیدواری هستی، باید به تو امیدوار بود و از امید به دیگران برید، یا این که اگر رسیدن به تو امید باشد تو بهترین امیدی.
ویژگی حضرت علی (ع) در ستایش خداوند
"اللهم و قد بسطت لی فیما لا امدح به غیرک ، و لا اثنی به علی احد سواک ، و لا اوجهه الی معادن الخیبة و مواضع الریبة"
(بار خدایا تو به من قدرت و زبان گویایی دادی که با آن غیر تو را مدح و ستایش نمی کنم، و غیر تو را ثنا نمی گویم، و متوجه نمی کنم مدح و ثنای خود را به سوی کانونهای نومیدی و موارد شک و تردید.)
مقصود از "قد بسطت لی فیما لا امدح به غیرک" قدرت بیان است، عرض میکند: خدایا تو قدرت سخن گفتن و فصاحت و بلاغت را به من دادی و من غیر از تو را با آن ستایش نمی کنم. "و لا اثنی به علی احد سواک" و با این قدرت بیان ثناگوی کسی غیر از تو نمی شوم. "و لا اوجهه الی معادن الخیبة و مواضع الریبة"؛ "اوجهه" از "توجیه" به معنای روآوردن و توجه کردن است؛ یعنی متوجه نمی کنم حمد و ثنای خود را به کسانی که کانون نومیدی و یا جای شک و تردید هستند.
"و عدلت بلسانی عن مدائح الادمیین و الثناء علی المربوبین المخلوقین"
(و تو زبانم را از مدح آدمیان و ثنای خلایقی که آفریده های تو هستند باز داشتی.)
"عدلت" از "عدول" به معنای برگرداندن است. "مدائح" جمع "مدیحة" به معنای مدح، و "آدمیین" جمع "آدمی" به معنای انسانهاست. "مربوبین" جمع "مربوب" به معنای خلق شدگان است. میفرماید: و تو زبانم را از مدح و ثنای انسانهایی که مخلوق و تربیت یافته تو هستند باز گرداندی؛ حیف از زبان حضرت امیرالمؤمنین (ع) با این فصاحت و بلاغت است که بخواهد در حمد و ثنای غیر خداوند عالم به کار گرفته شود.
.jpg)
