"و مستقر ذوات الاجنحة بذری شناخیب الجبال، و تغرید ذوات المنطق فی دیاجیر الاوکار"
(و نیز خداوند به جایگاه پرندگان در سر کوههای بلند، و به نغمه سرایی مرغان خواننده در لانه های تاریک آگاه است.)
"مستقر" به معنای جایگاه است. "اجنحة" جمع "جناح" به معنای بال، و "ذوات الاجنحة" به پرندگان گفته میشود، یعنی بالداران که مقصود پرندگان است. "ذری" جمع "ذروة" و "ذروة" به معنای بالا و بلندی است. "شناخیب" جمع "شنخوب" به معنای قله کوه است؛ یعنی خداوند جایگاه پرندگان را در بلندای قله های کوهها میداند.
"و تغرید ذوات المنطق فی دیاجیر الاوکار"؛ "تغرید" به معنای نغمه سرایی پرندگانی از قبیل بلبل و قناری است که صدای خود را میچرخانند و نغمه سرایی میکنند. "ذوات المنطق" به همین پرندگان گفته میشود؛ "تغرید ذوات المنطق" یعنی نغمه های مرغان نغمه سرا (صاحبان نغمه). "دیاجیر" جمع "دیجور" به معنای تاریکی است. یعنی خداوند نغمه های پرندگان نغمه سرا را در لانه های تاریکشان میداند. "دیاجیر الاوکار" از باب اضافه صفت به موصوف است، یعنی لانه های تاریک .