آیت‌الله منتظری

بعد از آن که او را از خوردن یک چیز نهی فرمود "اعلمه" به او فهماند و اعلام کرد "ان فی الاقدام علیه" که اقدام در این کاری که از آن نهی شده ای "التعرض لمعصیته" معصیت خداست.

در این که حضرت آدم (ع) گناه کرده یا نه، بین علما و بزرگان دینی اختلاف است؛ ما معتقدیم پیغمبران معصوم بوده اند،منهاج البراعة، ج 2، ص 97؛ شرح ابن ابی الحدید، ج 7، ص 7 به بعد؛ و مرحوم سید مرتضی کتابی به نام "تنزیه الانبیاء" در این مورد نوشته و اشکالاتی را که در این باره مطرح شده است جواب داده. ولی برخی از علمای اهل سنت معتقدند پیغمبر هنگام پیغمبری باید معصوم باشد نه قبل از آن، و اگر قبل از پیغمبری گناهی کرده باشد ضرری به پیغمبری او نمی زند، حتی بعضی از اهل سنت معتقدند اگر پیغمبری قبل از رسالتش نعوذ بالله کافر هم باشد ایراد و اشکالی ندارد، و در مورد رسول اکرم (ص) هم بر این عقیده اند که آن حضرت به دین پدران خود بوده است. این عقاید مورد قبول ما نیست، برای این که وقتی خداوند حضرت ابراهیم (ع) را امام جامعه قرار داد، حضرت ابراهیم (ع) عرض کرد: خدایا ذریه و دودمان مرا نیز به این مقام مفتخر گردان، خداوند پاسخ داد: (لاینال عهدی الظالمین)سوره بقره، آیه 124 این مقام به ظالمین نمی رسد. ظالم بودن مراتبی دارد و ظلم به نفس نیز ظلم بزرگی است، اگر کسی به خود ظلم کرده و کافر است بالاترین ظلم را کرده و این با مقام امامت و نبوت سازگار نیست. به هرحال در مورد حضرت آدم (ع) اقوال مختلف است؛ ما می‎گوییم اصلا گناه نکرده و این یک ترک اولایی بوده که از او سر زده است،رجوع شود به تنزیه الانبیاء سید مرتضی، ص 9 اهل سنت هم دارای اختلاف آرا هستند؛ بعضی معتقدند گناه صغیره بوده، بعضی گفته اند گناه صغیره قبل از پیامبری بوده است، برخی دیگر آن را گناه کبیره قبل از