این جمله جواب "اذا" میباشد. "ارسله سحا متدارکا"؛ "سحا" حال است برای ابر، به معنای پیوسته و متصل. "متدارکا" هم حال دیگری است که برای ابر آورده شده و به معنای پیاپی است؛ یعنی خداوند ابر را فرستاد در حالتی که باران آن سیل آسا و دنباله دار بود.
"قد اسف هیدبه" یعنی ابرها منبسط شده است به طرف پایین و دمش نزدیک زمین است، مثل این که نزدیک است به زمین برسد. "هیدب" به معنای دم و دامن ابر است که نزدیک زمین است. "تمریه الجنوب" یعنی ابرها را بادهایی که از طرف جنوب میوزند میدوشند. "درر" جمع "درة" به معنای چیزی است که ریزش میکند، به شیر هم به این خاطر که از پستان ریزش میکند "درة" گفته شده. "اهاضیب" جمع "هضاب" و "هضاب" جمع "هضب" و "هضبة" است، بنابراین "اهاضیب" واقعا جمع الجمع است نه این که بر وزن جمع الجمع آمده باشد؛ به هرحال "اهاضیب" به معنای بارانهای پیاپی، و "دفع" جمع "دفعة" به معنای دفعه هاست. "شآبیب" جمع "شؤبوب" به معنای بارانی است که با شدت و ناگهانی میریزد. معنای جمله چنین است که: ابرهای ایستاده و منبسط، به طرف پایین کشیده شده به نحوی که نزدیک است به زمین برسند، بادهایی که از جنوب میوزد این ابرهای متراکم را دوشیده، و این ابرها ناگهان بارانهای خود را پیاپی و به دفعات با شدت و سیل آسا ریخته اند.
رویش گیاه در زمین و کوهها
"فلما القت السحاب برک بوانیها، و بعاع ما استقلت به من العب ء المحمول علیها، اخرج به من هوامد الارض النبات، و من زعر الجبال الاعشاب"
(پس وقتی که ابر سینه خود را بر زمین افکند و بار سنگینی را که بر دوش داشت فرو ریخت، خداوند متعال از زمینهای خشک گیاهان، و از کوههای خالی علفهای تازه رویاند.)