برای روز احتیاج ذخیره خود قرار داده اند.
"یمموه" از ماده "یمم" به معنای "قصد" است، تیمم را هم به این علت تیمم میگویند که انسان به جای آب خاک را قصد میکند. "و یمموه عند انقطاع الخلق الی المخلوقین برغبتهم" وقتی که مخلوقین به یکدیگر رو میآورند ملائکه از همه مخلوقات میبرند و خداوند را با میل و رغبت خود قصد میکنند.
"لایقطعون امد غایة عبادته، و لایرجع بهم الاستهتار بلزوم طاعته الا الی مواد من قلوبهم غیر منقطعة من رجائه و مخافته"
(هیچ گاه به پایان درجه بندگی او نمی رسند، و شوق و دوست داشتن اشتغال ایشان به اطاعت و بندگی او بر اثر امید به رحمت و ترس از عذاب اوست که هیچ گاه از دلهای آنها جدا نمی شود.)
"لایقطعون أمد غایة عبادته"؛ "أمد" به معنای مدت و زمان است، "غایة" به معنای منتها و پایان است؛ یعنی ملائکه در عبادت به آخرین نقطه هدف نمی رسند و عبادت آنان پایان ندارد. برای توضیح مطلب به این مثال توجه کنید:
یک وقت است قصد اصفهان داریم، خوب وقتی که سوار شدیم و حرکت کردیم سفر را آغاز کرده ایم و وقتی به اصفهان رسیدیم سفر را تمام کرده و به آخرین نقطه هدف رسیده ایم؛ اما ملائکه به پایان هدف نمی رسند، چرا که اینها میخواهند به خدا برسند و فاصله بین خالق و مخلوق تا بی نهایت است، برای این که خالق واجب الوجود و مخلوق ممکن الوجودی است که هر اندازه ترقی و تکامل پیدا کند باز هم ممکن الوجود است و از معلول بودن به علت بودن نمی رسد، پس به نهایت عبادت او نخواهند رسید.
"استهتار" به معنای عشق مفرطی است که انسان به چیزی پیدا میکند، و ملائکه هرچه بیشتر به خدا نزدیک میشوند عظمت خدا را بیشتر درک میکنند و هرچه بیشتر عظمت خدا را درک میکنند ترسشان از خدا بیشتر میشود و عشق