صفحه ۵۷۸

برای روز احتیاج ذخیره خود قرار داده اند.

"یمموه" از ماده "یمم" به معنای "قصد" است، تیمم را هم به این علت تیمم می‎گویند که انسان به جای آب خاک را قصد می‎کند. "و یمموه عند انقطاع الخلق الی المخلوقین برغبتهم" وقتی که مخلوقین به یکدیگر رو می‎آورند ملائکه از همه مخلوقات می‎برند و خداوند را با میل و رغبت خود قصد می‎کنند.

"لایقطعون امد غایة عبادته، و لایرجع بهم الاستهتار بلزوم طاعته الا الی مواد من قلوبهم غیر منقطعة من رجائه و مخافته"

(هیچ گاه به پایان درجه بندگی او نمی رسند، و شوق و دوست داشتن اشتغال ایشان به اطاعت و بندگی او بر اثر امید به رحمت و ترس از عذاب اوست که هیچ گاه از دلهای آنها جدا نمی شود.)

"لایقطعون أمد غایة عبادته"؛ "أمد" به معنای مدت و زمان است، "غایة" به معنای منتها و پایان است؛ یعنی ملائکه در عبادت به آخرین نقطه هدف نمی رسند و عبادت آنان پایان ندارد. برای توضیح مطلب به این مثال توجه کنید:

یک وقت است قصد اصفهان داریم، خوب وقتی که سوار شدیم و حرکت کردیم سفر را آغاز کرده ایم و وقتی به اصفهان رسیدیم سفر را تمام کرده و به آخرین نقطه هدف رسیده ایم؛ اما ملائکه به پایان هدف نمی رسند، چرا که اینها می‎خواهند به خدا برسند و فاصله بین خالق و مخلوق تا بی نهایت است، برای این که خالق واجب الوجود و مخلوق ممکن الوجودی است که هر اندازه ترقی و تکامل پیدا کند باز هم ممکن الوجود است و از معلول بودن به علت بودن نمی رسد، پس به نهایت عبادت او نخواهند رسید.

"استهتار" به معنای عشق مفرطی است که انسان به چیزی پیدا می‎کند، و ملائکه هرچه بیشتر به خدا نزدیک می‎شوند عظمت خدا را بیشتر درک می‎کنند و هرچه بیشتر عظمت خدا را درک می‎کنند ترسشان از خدا بیشتر می‎شود و عشق

ناوبری کتاب