این دو جمله در عین تغییر کلمات به یک معنا هستند، و این از خصوصیات حضرت امیر(ع) است که یک معنا را با چند عبارت بیان میفرمایند که به این کار تفنن در عبارت میگویند.
"و بین فجوات تلک الفروج زجل المسبحین منهم فی حظائر القدس، و سترات الحجب، و سرادقات المجد"
(و بین آن راههای گشاده آواز تسبیح کنندگانی از ملائکه در مکانهای پاک و پاکیزه و در پشت پرده های عظمت و مجد طنین انداز است.)
"فجوات" جمع "فجوة" به معنای جای وسیعی است که میان دو چیز قرار دارد، "بین فجوات تلک الفروج" یعنی در میان آن جاهای وسیعی که در میان آن شکافها وجود دارد؛ مثلا میان ستاره جدی و زحل یک شکاف وسیعی وجود دارد، میان خورشید و ماه یک شکاف وسیعی، یعنی یک فضای خالی بزرگی وجود دارد، میان ستاره مریخ و مشتری، یا مریخ و جدی، یا مریخ و زحل و... یک شکاف یا فضای خالی بزرگی وجود دارد.
"زجل" به معنای سر و صداست، "زجل المسبحین" یعنی سر و صدای تسبیح کنندگان؛ وقتی عده ای از افراد در یک جا به خواندن دعا یا هر ذکر و ورد دیگری مشغول شوند، سر و صدا و همهمه آنها آن مکان را پر میکند. حضرت فرموده اند: "و بین فجوات تلک الفروج زجل المسبحین منهم فی حظائر القدس" سر و صدای تسبیح کنندگان از این ملائکه در میان آن جاهای وسیعی که در میان شکافهای جو وجود دارد بلند است و این صداها در حظیرة القدس است.
"حظائر" جمع "حظیرة" و به معنای "محظورة" است، "محظورة" یعنی جایی که دور آن دیوار کشیده شده و محصور است؛ جایی را که چوپانها با چوب دور آن را محصور میکنند حظیره است و این لغت اصلا برای همین معنا قرار داده شده ولی بعدا به هر جای محصور گرچه مقدس باشد حظیره گفته اند، و مقصود جایی
.jpg)
