این جمله عبارت مرحوم سید رضی است.
"ثم خلق سبحانه لا سکان سماواته، و عمارة الصفیح الاعلی من ملکوته خلقا بدیعا من ملائکته"
(پس خداوند سبحان بعد از ایجاد آسمانها که از جمله ملکوت او هستند، برای ساکن کردن در آن و معمور ساختن قسمت اعلای آن جمعی از ملائکه را که مخلوق شگفت او میباشند آفرید.)
"سبحانه" مفعول مطلق تأکیدی است که فعل آن محذوف و در اصل "سبحت سبحانه" بوده است؛ یعنی تسبیح کردم خداوند را تسبیح کردنی که مناسب با شأن و مقام اوست. "سماوات" جمع "سماء" و به معنای عالم بالاست؛ برحسب ظاهر عالم بالا خورشید و ماه و ستارگان هستند.
"عمارة" به معنای تعمیر و آبادانی است؛ همان گونه که زمین به وسیله انسانها تعمیر و آباد شده و قرآن در این باره فرموده است: (هو انشاءکم من الارض و استعمرکم فیها)سوره هود، آیه 61 خدا شما را از خاک آفرید و شما را برای عمارت و آباد ساختن زمین برگماشت، آسمان نیز به وسیله ملائکة الله معمور و آباد شده است.
"صفیح" از "صفحة" به معنای صفحه میباشد، "الصفیح الاعلی" به معنای صفحه عالم بالاست. گرچه در صفحه عالم بالا خورشید، ماه و ستارگان بسیاری وجود دارد ولی در بین آنها جاهای خالی فراوان است، خورشید با آن عرض و طولی که دارد و چند برابر زمین است به چشم ما کوچک میآید، آن وقت بین خورشید و ستارگان دیگر فاصله های زیادی است که این فاصله ها جاهای خالی آسمان است که ملائکه در این جاهای خالی هستند. خلاصه همه صفحه های عالم بالا را خداوند به وسیله ملائکه پر کرده و این خلاها پر از ملائکه است.
.jpg)
