آیت‌الله منتظری

به بهشت و نعمت های آن پذیرفته و سعادت ابدی را طالب اند، و خداوند هم راه را برای رسیدن آنان به سعادت ابدی روشن و واضح کرده است.

سخاوت خدا نسبت به بندگان

"و لیس بما سئل باجود منه بما لم یسأل"

(و سخاوت او نسبت به چیزی که از او درخواست شده بیش از آنچه از او درخواست نشده نیست.)

می‎فرماید: این طور نیست که سخاوت خداوند نسبت به آنهایی که از او خواسته اند بیشتر از آنهایی باشد که از او طلب نکرده اند؛ چه بسا چیزهایی را به کسانی می‎دهد که از او طلب نکرده اند، و محروم می‎کند کسانی را که از او طلب کرده اند. البته دعا و تضرع و زاری مؤثر است ولی دعا هم دارای شرایط است. این جمله حضرت به این معنا نیست که ترک دعا و نیایش کنیم، بلکه باید دعا کرد، ولی این طور هم نیست که خدا خواسته های سؤال کنندگان را بدهد و دیگران را محروم کند، او نسبت به همه بندگان و مخلوق خود جود و کرم دارد.

سرمدی و نامرئی بودن خدا

"الا ول الذی لم یکن له قبل فیکون شئ قبله، و الاخر الذی لیس له بعد فیکون شئ بعده"

(او اولی است که آغازی ندارد تا پیش از او چیزی باشد، و او آخری است که برای او پایانی نیست تا بعد از او چیزی باشد.)

این بحث را قبلا به مناسبتهای دیگری و از جمله در خطبه اول مطرح کرده و کاملا شرح داده ایم که خداوند تبارک و تعالی سرمدی است؛ یعنی از ازل بوده و تا ابد هم خواهد بود، او نه آغازی دارد تا از آن مبدأ به وجود آمده باشد و نه پایانی دارد تا به سوی منتهای خود سیر کند. مقصود حضرت در این جمله این است