صفحه ۴۶۷

بخشش های خدا و تقدیر روزیها

"و هو المنان بفوائد النعم، و عوائد المزید و القسم"

(اوست بسیار احسان کننده به نعمت های مفید، و منفعت های بسیار و قسمت های مقدر و تعیین شده.)

"منان" صیغه مبالغه به معنای کثیرالانعام است، "فوائد النعم" از قبیل اضافه صفت به موصوف است. "عوائد" جمع "عائدة" به معنای درآمد و فایده است، "مزید" به معنای زیاده است، "قسم" جمع "قسمت" به معنای تقسیم شده است. معنای دو جمله این است که خداوند به وسیله آن همه نعمت های پرفایده، و نصیب های زیاد و تقسیم شده، نعمت های خود را بر بندگان ارزانی داشته و حجت را بر آنها تمام کرده است.

"عیاله الخلق، ضمن ارزاقهم، و قدر اقواتهم"

(همه مخلوقات عیال او هستند، روزی آنان را ضامن شده، و قوت آنان را مقدر کرده است.)

"عیال" به معنای نان خور است. این کلمه نسبت به بشر یعنی آنهایی که مخارجشان به عهده اوست؛ و نسبت به خداوند یعنی همه موجودات ذی روحی که روزی می‎خورند. "خلق" به معنای مخلوق است؛ یعنی همه مخلوقات نان خور و روزی خوار او و محتاج به او هستند، خداوند هم روزی آنان را ضامن شده و رزق آنان را مقدر فرموده است.

"و نهج سبیل الراغبین الیه، و الطالبین ما لدیه"

(و واضح نموده است راه راغبان به سوی خود را، و طالبان به آنچه نزد اوست.)

"نهج" به معنای "اوضح" است، "و نهج سبیل الراغبین الیه" و روشن و واضح ساخته است راه آنهایی را که به سوی او رغبت دارند، "و الطالبین ما لدیه" و راه آنهایی را که چیزهای نزد خدا را طالب اند. مؤمنین وعده ها و بشارتهای خدا را

ناوبری کتاب