"و اتسعت رحمته لا ولیائه، فی شدة نقمته"
(و در عین حال که عذابش سخت است، رحمتش بر دوستان فراگیر است.)
خداوند در عین حالی که بندگان خوبی را که مستحق رحمت او هستند مشمول رحمت خود میگرداند، دشمنان خود را که مستحق عذابند عذاب میکند و آنها را به آتش قهر خود میسوزاند.
پیامد رو در رویی با خداوند
"قاهر من عازه، و مدمر من شاقه، و مذل من ناواه، و غالب من عاداه"
(مسلط است بر کسی که بخواهد بر او غلبه کند، هلاک میکند کسی را که با او مخالفت میکند، و خوار میکند کسی را که با او در ستیز باشد، و غالب است بر کسی که با او دشمنی میکند.)
"قاهر" از ماده "قهر" به معنای تسلط است، "عاز" از باب مفاعله و از ماده "عزة" به معنای کسی است که در مقام غلبه بر دیگری است؛ "قاهر من عازه" بر کسی که در مقام غلبه با اوست مسلط است.
"مدمر" به معنای هلاک کننده است، "شاق" از ماده "شق" به معنای مخالفت است؛ "و مدمر من شاقه" و کسی که در مسیری غیر از مسیر خداوند حرکت کند خداوند او را هلاک میکند.
"مذل" به معنای ذلیل و خوار کننده است، "ناوا" از ماده "نوء" به معنای "نهضت" است؛ "و مذل من ناواه" و کسی که در مقابل خداوند قیام کند خداوند او را ذلیل و خوار میکند.
"و غالب من عاداه" و خداوند غالب و پیروز است بر کسی که با او عداوت و دشمنی میکند.