صفحه ۴۵۴

"و اتسعت رحمته لا ولیائه، فی شدة نقمته"

(و در عین حال که عذابش سخت است، رحمتش بر دوستان فراگیر است.)

خداوند در عین حالی که بندگان خوبی را که مستحق رحمت او هستند مشمول رحمت خود می‎گرداند، دشمنان خود را که مستحق عذابند عذاب می‎کند و آنها را به آتش قهر خود می‎سوزاند.

پیامد رو در رویی با خداوند

"قاهر من عازه، و مدمر من شاقه، و مذل من ناواه، و غالب من عاداه"

(مسلط است بر کسی که بخواهد بر او غلبه کند، هلاک می‎کند کسی را که با او مخالفت می‎کند، و خوار می‎کند کسی را که با او در ستیز باشد، و غالب است بر کسی که با او دشمنی می‎کند.)

"قاهر" از ماده "قهر" به معنای تسلط است، "عاز" از باب مفاعله و از ماده "عزة" به معنای کسی است که در مقام غلبه بر دیگری است؛ "قاهر من عازه" بر کسی که در مقام غلبه با اوست مسلط است.

"مدمر" به معنای هلاک کننده است، "شاق" از ماده "شق" به معنای مخالفت است؛ "و مدمر من شاقه" و کسی که در مسیری غیر از مسیر خداوند حرکت کند خداوند او را هلاک می‎کند.

"مذل" به معنای ذلیل و خوار کننده است، "ناوا" از ماده "نوء" به معنای "نهضت" است؛ "و مذل من ناواه" و کسی که در مقابل خداوند قیام کند خداوند او را ذلیل و خوار می‎کند.

"و غالب من عاداه" و خداوند غالب و پیروز است بر کسی که با او عداوت و دشمنی می‎کند.

ناوبری کتاب