"مألوه" یعنی معبود است؛ مقصود این است که اختراع کننده این مخلوقات خداست، و وارث همه مخلوقات هم خداست، همچنین معبود همه خلایق و روزی دهنده به آنها هم خداست، احدی غیر از او مؤثر نیست.
حرکت افلاک در راه رضای خداوند
"و الشمس و القمر دائبان فی مرضاته، یبلیان کل جدید، و یقربان کل بعید"
(و خورشید و ماه به رضای او سیر میکنند، و هر تازه ای را کهنه، و هر دوری را نزدیک میگردانند.)
"و الشمس و القمر دائبان فی مرضاته"؛ "دائب" از ماده "دئب" به معنای جدیت مستمر و شبانه روزی است؛ یعنی خورشید و ماه در سیر و حرکت خود جدیت دارند، طلوع و غروب آنها در اثر سیر و حرکت آنهاست، و این سیر و حرکت هم در همان راهی است که خدا برای آنها معین کرده است. "یبلیان کل جدید" هر چیز تازه ای را کهنه میکنند، "و یقربان کل بعید" و هر دوری را نزدیک میگردانند؛ یعنی این گذشت زمان است که جوانها را پیر میکند و به دنیا نیامده ها را به دنیا میآورد، و گذشت زمان هم بر اثر آمد و رفت شب و روز است، آمد و رفت شب و روز هم بر اثر طلوع و غروب خورشید و ماه است.
احاطه علم خداوند به همه چیز
"قسم ارزاقهم، و احصی آثارهم و اعمالهم، و عدد انفاسهم، و خائنة اعینهم"
(او روزی خلایق را تقسیم کرده، و آثار و کردار و عدد نفسها و خیانت چشمهای آنها را شماره و حفظ کرده است.)
روزیهای جسمانی و معنوی بندگان را خداوند تقسیم میکند، و شماره آثار و اعمال و تعداد نفسهای بندگان و خیانتهایی را که چشمهای انسانها میکنند خداوند حفظ میکند؛ میداند اعمال آنها چیست، میداند چند نفس کشیده اند.