خطبه 90
و من خطبة له (ع):
"الحمدلله المعروف من غیر رؤیة ، و الخالق من غیر رویة ، الذی لم یزل قائما دائما، اذ لا سماء ذات ابراج، و لا حجب ذات ارتاج، و لا لیل داج، و لا بحر ساج، و لا جبل ذو فجاج، و لا فج ذو اعوجاج، و لا ارض ذات مهاد، و لا خلق ذو اعتماد، ذلک مبتدع الخلق و وارثه، و اله الخلق و رازقه، و الشمس و القمر دائبان فی مرضاته، یبلیان کل جدید، و یقربان کل بعید، قسم ارزاقهم، و احصی آثارهم و اعمالهم، و عدد انفاسهم، و خائنة اعینهم، و ما تخفی صدورهم من الضمیر، و مستقرهم، و مستودعهم من الارحام و الظهور، الی ان تتناهی بهم الغایات، هو الذی اشتدت نقمته علی اعدائه فی سعة رحمته، و اتسعت رحمته لا ولیائه، فی شدة نقمته، قاهر من عازه، و مدمر من شاقه، و مذل من ناواه، و غالب من عاداه، و من توکل علیه کفاه، و من سأله اعطاه، و من اقرضه قضاه، و من شکره جزاه.
عبادالله، زنوا انفسکم من قبل ان توزنوا، و حاسبوها من قبل ان تحاسبوا، و تنفسوا قبل ضیق الخناق، و انقادوا قبل عنف السیاق، و اعلموا انه من لم یعن علی نفسه، حتی یکون له منها واعظ و زاجر لم یکن له من غیرها زاجر و لا واعظ"
این خطبه با شماره گذاری عبده خطبه نودم و با شماره های نهج البلاغه فیض الاسلام هشتاد و نهم است. این خطبه نیز مانند اکثر خطبه های نهج البلاغه تقطیع شده و قسمتی از اصل خطبه در اینجا ذکر شده است، که جمله "و من خطبة له (ع)" در اول آن دلالت بر همین معنا دارد؛ البته یک احتمال هم این است که
.jpg)
