آیت‌الله منتظری

به کار می‎رود؛ یعنی نفس خود را از کار زشت باز نمی دارند؛ "یعملون فی الشبهات" در کارهای شبهه ناک وارد می‎شوند و عمل می‎کنند، "و یسیرون فی الشهوات" و در شهوات و تمایلات نفسانی سیر می‎کنند؛ یکی دنبال مال و ثروت می‎رود، دیگری دنبال مقام و ریاست است، و خلاصه هر کسی دنبال چیزی است به غیر از آخرت و قیامت و حق و حقیقت؛ در این میان اسم دین را هم می‎آورند. امام حسین (ع) در کربلا فرموده اند: "الناس عبید الدنیا و الدین لعق علی السنتهم"تحف العقول، ص 245، چاپ مؤسسه نشر اسلامی مردم بندگان دنیا هستند و دین یک لقلقه زبانی آنها بیش نیست.

"المعروف عندهم ما عرفوا، و المنکر عندهم ما انکروا، مفزعهم فی المعضلات الی انفسهم، و تعویلهم فی المهمات علی آرائهم"

(معروف و پسندیده نزد آنها چیزی است که خودشان نیکو شناخته اند، و منکر و ناشایسته هم چیزی است که خودشان بد می‎دانند، در مشکلات خودشان پناهگاه خود هستند، و در امور پوشیده اعتمادشان به رأی خودشان است.)

کسی که مسلمان شده باید اعمال و کردارش مطابق قوانین شرع باشد و در حلال و حرام و معروف و منکر از قرآن و سنت پیروی کند، نه این که مطابق میل و خواسته خود عمل نماید؛ ولی اینها این چنین هستند که خودشان را مجتهد می‎دانند و در هر موضوع و مسأله ای نظر می‎دهند. "المعروف عندهم ما عرفوا" خوب هم آن چیزی است که به نظر آنها خوب باشد "و المنکر عندهم ما انکروا" و کار زشت و بد هم چیزی است که آنها زشت و بد بدانند؛ در همه مسائل مطابق رأی و نظر خودشان عمل می‎کنند گرچه عقل صحیح و سالم انکار داشته باشد. خلاصه در نظر آنها معیار قرآن و پیغمبر(ص) و علی و ائمه (ع)نیست، بلکه معیار در نیکی و